Is dat je laatste glas? Nee, het is mijn eerste fles!
ED KIRKEBY'S EERSTE ONTMOETING MET FATS WALLER - 75 JAAR GELEDEN
Hans Koert
Op maandag 24 juni 1935, vijfenzeventig jaar geleden, leerde Ed Kirkeby voor het eerst Fats Waller kennen. Hij was, afgaande op de administratie van Victor, verantwoordelijk voor de opnamesessie in Studio #2 in Camden (NJ) - overigens werd zijn naam in "de boeken" toen verkeerd gespeld als Mr. Kikeby. Er werd een tiental nummers opgenomen zoals Dinah - Take It Easy - You're The Picture - My Very Good Friend the Milkman - Blue Because of You - There's Going To Be the Devil To Pay - Twelfth Street Rag - There'll Be Some Changes Made - Somebody Stole My Gal en Sweet Sue, Just You.
Ed Kirkeby ( 1891-1978)
Ed Kirkeby's actieve leven in de muziekscene begint al in 1916 tot aan het voorlaatste jaar van zijn overlijden in 1978. Hij treedt op als manager van bands als the California Ramblers ( jaren twintig) - van de studiobands, die speelden voor de ARC ( = American Record Club) ( begin jaren dertig) - The Pickens Sisters ( jaren dertig) - Thomas Fats Waller ( 1938 - 1943) en, om het plaatje af te ronden Pat Flowers ( in de jaren zeventig). Hij werkte voor Columbia, Victor ( later RCA-Victor) en NBC. De meesten associëren hem met Fats Waller, maar ik herinner me ook zijn zang achter de tientallen dancebands uit de jaren twintig. Fats Waller en Ed Kirkeby ( in 1941) ( foto: Institute of Jazz Studies Rutgers University Libraries )
Camden ligt in New Jersey aan de Delaware rivier en hier had Victor ( later RCA-Victor) sinds 1901 haar studio’s staan. Eén van de opmerkelijkste studios was de Trinity Church, waar o.a. Fats zijn orgelopnamen maakte. Nu zijn die studio’s omgebouwd tot luxe appartementen en Studio #2 bevat nu de Camden City Board of Education. De band die moest opnemen, The Rhythm, geleid door Thomas Fats Waller ( pianist, zanger en entertainer) bestond toen uit Herman Autrey, Rudy Powell, James Smith, Charles Turner en Arnold Boling. Ze werden voor tien uur 's ochtends in de studio verwacht. Er waren daarvoor nogal wat interne spanningen in de band, meest terug te voeren op de gebrekkige (financiële) leiding van Fats, waardoor musici vaak lang op hun geld moesten wachten - Er waren al muzikanten weggelopen en anderen dreigden er mee. - een mooie vuurdop dus voor Ed. Ed Kirkeby was gevraagd om als A & R man van Victor, manager Phil Ponce te helpen met het begeleiden van Fats Waller en zijn Rhythm. Phil Ponce's gezondheid ging achteruit en dus werd Ed Kirkeby gevraagd om dit soort opnamesessies in goede banen te leiden ......... De film Hooray For Love werd uitgebracht in de zomer van 1935 en Fats had hierin een rolletje als "zingende" verhuizer.
Fats kwam, gebruikelijk, bijna een uur te laat op de set aan - eerder konden de opnamen natuurlijk niet beginnen. Eén van de verhalen die Maurice, Fats' zoon, later noteerde in het boek over zijn vader ( eenvoudig weg Fats Waller getiteld) gaat over de eerste kennismaking tussen Ed en Fats: Ed, die in de controlekamer zat, zag de halfvolle ( of lees: half lege) fles gin staan naast Fats' piano en vroeg door de intercom: Is that your last drink? ( = Is dat je laatste glas? ) No, antwoordde Fats, it's my first bottle! (Nee, dat is mijn eerste fles!).
Begin 1938 nam Fats alle taken over van Phil Ponce als manager van Fats tot aan diens dood in December 1943.
Er zijn, voor zover ik weet, geen bewegende beelden van Ed Kirkeby, maar wel van Fats uit die tijd - In de zomer van 1935 kwam de film Hooray For Love uit in de bioscopen - een voorvertoning vond plaats in het Hollywood Hillstreet Theater en een maand later vond de première plaats. In de film die 72 minuten duurt speelt Fats een verhuizer die een jonge vrouw ( Jeni Le Gon), die uit haar huis gezet is wegens huurachterstand. Al haar bezittingen worden buiten op het trottoir gezet, waaronder een vleugel. Fats ziet de piano en ….. springt achter het toetsenbord, waar hij samen met burgemeester Bill Bojangles Robinson het nummer I’m living In A Great Big Way zingt. Bill Bojangles Robinson (als de burgemeester) en Fats Waller ( als verhuizer) in de film Hooray For Love. (1935)
Ik heb jarenlang gedacht, toen ik alleen nog maar de soundtrack op LP had, dat er iets fout zat met de afspeelsnelheid van de film, totdat ik de beelden zag met de drie zingende kinderen ......... Feit is wel, dat de hele film slordig opgenomen is; de piano is al te horen voordat Fats achter de toetsen zit !!
Tijdens de opnamesessie werden een tiental nummers opgenomen en kreeg Ed zijn eerste aanvaring met Fats. Fats had weinig zin om de oubollige 12th Street Rag te spelen, een in de ogen van Fats gedateerd nummer.
Het nummer The Twelfth Street Rag werd twintig jaar daarvoor geschreven door Euday L. Bowman en voor het eerst opgenomen din 1917 door Earl Fuller's Rector Novelty Orchesta. In de eerste helft van de jaren werd het een hit dankzij opnamen van Ted Lewis en Abe Lyman, die het beiden opnamen. Het is dus niet zo vreemd dat Fats zo'n ouderwets ragtimenummer achterhaald vond. en minder geschikt om met zijn Rhythm op te nemen, maar Ed hield voet bij stuk: het nummer werd opgenomen en, herinnerde Al Casey, it came out sounding as if it had been written for them. (= En het resultaat klonk alsof het nummer speciaal voor hen geschreven was)
Ed Kirkeby is vooral bekend geworden als manager van Fats Waller, maar hij heeft tijdens zijn leven veel meer gedaan – een volgende keer wil ik meer over zijn vroegste carriere vertellen in Ed Kirkeby in de jaren twintig, waarin hij zong en bandleider was en begon met het begeleiden van bands.
Hans Koert
Goed mogelijk dat je, net als ik, bij Ed Kirkeby denkt aan Fats Waller. Eén van mijn eerste boeken die ik kocht beschrijft het leven van Fats Waller: Ain't Misbehavin' - The Story of Fats Waller en dat was geschreven door Ed Kirkeby. Het boek werd uitgegeven in 1966 en ik kocht het omdat ik al zijn nummers verzamelde ( op de Franse RCA-Victor Black & White LPs (!)) en dit boek bevatte een discografie. Ed Kirkeby werd Fats' manager in 1938, maar ontmoette hem op 24 juni 1935, in de Victor studio in Camden, waar hij de verantwoordelijkheid kreeg over een opnamesessie. Na precies 75 jaar kijken we terug op deze ontmoeting: Is that you're last glass? ( = Is dat je laatste glas?), schalde het door de intercom. No it's my first bottle. (Nee, dat is mijn eerste fles!). Als je geen enkele bijdrage van de Keep Swinging blog wilt missen vraag dan om haar gratis nieuwsbrief.
Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions
No comments:
Post a Comment