Muziek die een glimlach op je gezicht tovert ....
ROL JUNELL and his HAWAIIAN NOVELTY ORCHESTRA: Zwoele Finse Nachten
Hans Koert
Een maand geleden nog werden we door de Japanse Sweet Hollywaiians tijdens een concert in 't Ey in Belsele (België) verrast met een concert vol zwoele Hawaïaanse klanken. En vandaag wil ik weer zo’n bijzondere Hawaïband introduceren, ditmaal uit het hoge noorden, uit Finland: Rol Junell and his Hawaiian Novelty Orchestra. Een heleboel mensen vroegen zich af hoe een groep Japanners er toe komt om uitgerekend Hawaïmuziek te gaan spelen; wel, Roland Junell, Rol voor vrienden, moet ook vaak uitleggen aan verbaasde luisteraars, hoe hij en zijn Finse vrienden er toe gekomen zijn om juist dit soort muziek te kiezen, klanken, die je toch eerder associeert met zwoele tropische nachten, dan met de Finse middernachtzon. I can't really say what has inspired me the most ( = Ik kan niet precies aangeven wat me het meest in deze muziek aantrekt), is it the warm mellow sound of the steel guitar? (= Is het wellicht de warme, ietwat melancholieke klank van de Hawaïgitaar?), vraagt Rol zich af op zijn eerste CD of komt het gewoon omdat de muziek een glimlach op zijn gezicht tovert?
De akkoestische National Tricone ( foto: Jan Sandvik)
Afgelopen jaar bracht Rol Junell en zijn Hawaiian Novelty Orchestra hun eerste plaat onder eigen beheer uit (RJ-01 ). De leden van de band zijn: Rol Junell, de leider en bespeler van de Hawaïgitaar; Peki Jansson die gitaren en mandoline speelt; Ulrika Öhman, de zangeres, die ook af en toe de ukulele vast houdt en Egon Veevo de bassist - allen geboren en getogen Finnen woonachtig aan de Finse westkust bij Jakobstad; Rol Junell woont en werkt in Stockholm als gitarist en gitaarleraar. Rol Junell vertelde me, dat hij geïnspireerd is door de oude meesters, zoals Sol Hoopii, Sam Ku West, Gino Bordin, Roy Smeck, Jerry Byrd, maar ook mannen als Bob Brozman en Steve Dawson... I started to dig into it and I discovered that the steel playing is very natural to me.( = Ik ben me op een gegeven moment in deze muziek gaan verdiepen en ontdekte dat het bespelen van de steelgitaar me op het lijf geschreven lijkt).
De plaat bevat meer dan tien nummers en nog wat bonus tracks. Het openingnummer hakt er meteen in: Kohala March, een traditioneel Hawaïaans nummer, dat al in 1914 op de plaat werd gezet door Pale K. Luma en David K. Kaili. Honolulu March is ook zo'n heerlijk up-time Hawaïnummer uit de oude doos, gespeeld in een traditie, die je maar zelden meer hoort. Sol Hoopii, die toen zijn sporen al ruimschoots verdiend had, nam beide nummers op met zijn Novelty Four in november 1952, een jaar voor hij overleed. In nummers als On Moonlight Bay refereert zangeres Ulrika Öhman aan de talrijke Tin-Pan Alley composities die in de vorige eeuw soms overgoten leken met een (zoete) tropische dressing. In de eerste drie nummers wordt de band bijgestaan door de ritmesectie van de Hot Club de Finlande: Kohola March, Maui No Ka 'Oi en Django's Minor Swing - vooral het laatste nummer krijgt hierdoor die gemakkelijk herkenbare ritmische impuls, zo kenmerkend voor Django's muziek.
Luister maar eens naar het openingsnummer Kohala March gespeeld door Rol Junell en zijn Hawaiian Novelty Orchestra. De gitaar, die Rol bespeelt, is gemaakt door Ari Jukka Luomarantha van AJL-Guitars, een exacte copie van het Selmer Maccaferri Hawaï Steel model.
La Rosita en Yellow Roses zijn bekende nummers uit de jaren vijftig, waarbij laatstgenoemde bekend werd door Hank Snow, de Canadese Yodelling Ranger - zoetsappige melancholische muziek - uitstekend geschikt om gespeeld te worden op de Hawaïgitaar. Mij doet het denken aan de muziek van de Kilima Hawaiians, zoals ze die speelden in de jaren vijftig. Ook in Finland waren toen overigens Hawaïorkesten populair, zoals die van Oni Gideon en Ossi Runnes met zijn Hawaii-orkester. Wie weet worden deze Finse veteranen wel de inspiratiebron voor Rol's tweede plaat.
Hoes van de plaat (RJ-01) (hoesontwerp: Jan Sandvik)Het album bevat drie bonustracks, waaronder een documentaire getiteld The Making of ...... Hierin neemt Rol Junell ons mee naar de repetities in de kapel van Pörkenäs, vlak bij zee, zo'n tien kilometer van Jakobstad verwijderd. Ook staan er privéopnamen op van optredens in bijv. de Doo Bop Club in Vaasa. Eén van de andere nummers is voor ons wat minder interessant: Het volksliedje Sjöman Älskar Havels Våg, oorspronkelijk van het eiland Åland, wordt gezongen door oud visserman en vriend van Rol, Guy Sandvik. Bij het derde extra nummer ga je wel weer recht in je stoel zitten. Het bevat een fragment van een solo van het nummer Fascinating Rhythm, gespeeld in de Doo Bop Club in Vaasa, zoals Sol Hoopii dat heeft gespeeld op zijn plaat van december 1938. Rol Junell ( foto: Jan Sandvik)
De plaat werd in februari 2009 opgenomen in de kapel van Pörkenäs, Finland, en de filmfragmenten op de plaat leren je dat Rol, die opgroeide met rootsmuziek met zijn vrienden veel lol aan deze "warme" muziek beleven. Rol, die als studiomuzikant en voor de Finse omroep heeft gewerkt, ontdekte de Hawaïgitaar nog maar een paar jaar geleden ( I consider myself as a beginner - Ik reken mezelf tot de beginnelingen) met nummers als An Orange Groove in California. Hij kwam in aanraking met de steelgitaar dankzij Peki Jansson, een gitaarbouwer, die ook op de plaat meespeelt. Rol's eerste Hawaïgitaar was een elektrisch versterkte Rickenbacher model B, later vond hij de akoestische National Tricone. De band hoopt van de zomer weer optredens te mogen verzorgen op festivals in Finland en Zweden en uiteraard willen ze ook buiten Scandinavië optreden. Ik weet zeker dat de muziek van deze plaat hen hierbij zal helpen, al was het alleen al dat, zoals Rol iedereen toewenst, de muziek een glimlach op je gezicht tovert - althans dat overkwam mij.
Tenslotte een fragment van een Zweedse documentaire, waarin delen van de repetities in de kapel van Pörkenäs gebruikt zijn, die ook op de CD staan. Veel plezier er mee.
Rol Junell
I walked in from a freezing cold Swedish winters day ( = Ik kwam binnen op een koude Zweedse winterdag), vertelt de Zweeds - Ierse TV-presentator Paul Nutty op de film, and heard the warm Hawaiian glow. (= en ik voelde de warme Hawaïaans gloed) Never was I so glad - it saved me. ( = Ik heb me nog nooit zo blij gevoeld - Het heeft me gered .... ) Rol Junel ( foto: Jan Sandvik)
De plaat is o.a. te bestellen bij Grass Skirt Records.
Hans Koert
No comments:
Post a Comment