Goodson Gramophone Record: een nieuw geluid

Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight (English) - Goodson Gramophone Record: een nieuw geluid ( Nederlands) - Goodson and Boots (English)

Het weekblad "Het Leven" introduceert in 1930 de onbreekbare gramophoonplaat
GOODSON GRAMOPHONE RECORD: een nieuw geluid!
Hans Koert

The GOODSON GRAMOPHONE RECORD CO. LTD. London, England - zoals de maatschappij zich voluit op de plaat noemt, produceerde tussen 1929 en 1931 talloze onbreekbare gramofoonplaten. Eén van de opvallende karakteristieken van deze Goodsonplaat is zijn witte kleur en het ontbreken van een papieren label rond de spindel. De tekst op de plaat werd dan ook over de groef gedrukt, waardoor de mogelijkheid bestond het oppervlak te benutten voor gedrukte reclamedoeleinden. In de bijdrage Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight vergelijken we de promotie van deze soort flexibele onbreekbare platen en in de bijdrage Goodson and Boots vind je meer informatie over de advertentieplaten gemaakt voor Boots The Chemists. In Het Leven van 29 november 1930 werd een artikel geplaatst getiteld Goodson Gramophone Record: een nieuw geluid, geschreven door een voor mij onbekende auteur. Dit stuk wordt hieronder integraal afgedrukt, in de oorspronkelijke spelling, zonder verder commentaar. Wel zijn er foto's uit eigen collectie toegevoegd. ( Hans Koert)

Fotocopie van originele foto uit het artikel. ( Weekblad "Het Leven", 29 november 1930)

Goodson Gramophone Record; een nieuw geluid!

De Gramophone is nog steeds het geliefd instrument voor vele families. Men heeft zelfs beweerd, dat de gramophoon nog boven de radio staat, omdat een goede spreekmachine meestal het grootste genot biedt aan de luisteraars. De radio, men moet ontegenzeggelijk eerbied hebben voor deze wonderlijke vinding, laat ons vaak zuivere, maar ook dikwerf onzuivere muziek hooren, een gevolg van de weersgesteldheid. Bij de gramophoon hebben wij met weersgesteldheid niets te maken; wanneer men een goede plaat zet op de machine, kan men overtuigd zijn, dat zoowel het gesproken woord als de zang volkomen zuiver weergegeven worden.
Voor de Tropen ( in negatief)(klik op de foto om te vergroten)( advertentie uit het weekblad "Het Leven', 29 november 1930)
Toch heeft men wel eens de gramophoon veroordeeld, omdat het voorkwam, dat zoowel onder het spelen of door onvoorzichtigheid een plaat brak. Dit vinden de huismoeders en de huisvaders van belang, want nu heeft men zich een nieuwe plaat aan te schaffen, wil men niet, dat de collectie geschonden zou zijn. Heel vroeger werden gebroken platen tegen zekeren prijs teruggenomen. Het gebeurde immers zoo vaak, dat men onwillekeurig een plaat liet vallen of er op ging zitten en ook door andere oorzaken gingen veel platen verloren. Dit euvel heeft men nu weten te ondervangen. Het is de Goodson Gramophone Record co. Ltd. te Londen, die thans onbreekbare gramophoonplaten in den handel brengt. De platen zijn dubbelzijdig bespeelbaar en ook buigbaar, zoodat men deze platen kan laten vallen, want zij breken nimmer. Dit lijkt ons werkelijk een belangrijk voordeel, dat even naar voren gebracht mag worden.

Pagina uit een Goodsoncatalogus van juli 1930 ( in negatief - klik op de foto om te vergroten) ( fotocopie gekregen van Brian Rust)

Van niet minder belang is ook, dat de Goodsonplaten nagenoeg niets wegen, wat vooral bij boottochten enz. van groote waarde is. Maar boven alles komt hier uit de groote zuiverheid van toon, waardoor deze platen geprefereerd worden boven vele andere merken. De Goodsons - en het wordt gegarandeerd - kunnen meer dan 1000 maal bespeeld worden, voordat zij, wat men noemt onbruikbaar zijn. Een voordeel is het ook, dat zij automatisch stoppen op elke machine. De Goodson Record Co. heeft een groot repertoire muziek-, zang- en dansnummers samengesteld en elken dag nog verschijnen nieuwe platen, die door het publiek gunstig, wij zouden willen zeggen met enthousiasme, ontvangen worden.

Goodsonverzameling ( collectie en foto Hans Koert)
Onder deze omstandigheden lijkt het ons niet overbodig onze lezers te wijzen op de nieuwe practische vinding van de Goodson Gramophone Record co. te Londen. Ieder, die van mooie, beschaafde muziek en zang houdt, moet bij zijn gramophonehandelaar het merk Goodson vragen. Goodson is juist in tegenstelling met andere platen van een witte kleur, zoodat men de platen gemakkelijk uit duizenden zal herkennen. Alle records zijn dubbelzijdig bespeelbaar en de prijs is naar verhouding billijker dan van elk ander merk ook.
Advertentie voor Goodson Onbreekbare Gramofoonplaten ( in negatief) ( klik op de foto om te vergroten) ( oorspronkelijk in Weekblad Het Leven, 29 november 1930)

Men late zich vooral een dezer dagen eens enkele nummers voorspelen om persoonlijk een oordeel te kunnen krijgen omtrent dit prachtige fabricaat. We wijzen er tenslotte nog op, dat de Importeurs van de Goodson Gramophone Record Ltd. Londen, zijn de heeren L. en E. Rohling te Amsterdam.

( uit het Weekblad "Het Leven" 29 november 1930.)

Een spelende Goodsonplaat op een Viva-tonal Columbia Grafolona Nº109A uit 1929 ( collectie en foto: Hans Koert)

Tenslotte een fragment van een Goodsonplaat, die op een gramofoon afgespeeld wordt en zijn fascinerende lijnenspel openbaart.

Breakaway door de Cosmopolitan Dance Players, één van de talrijke anonieme bands, die samengesteld werden door Fred Hall van de Grey Gull Studios (juni 1929)

Goodsonverzameling (collectie en foto: Hans Koert)

Dit nostalgisch stukje komt uit het weekblad HET LEVEN, eens één van de populairste weekbladen van Nederland en verschenen van 1906 tot 1941. Goodson maakte, behalve platen voor de commericële markt ook platen met daarop een advertentie geprint, vooral gericht op de Engelse markt. Wat te denken van advertentie voor Boots The Chemists (Always Open Day and Night), Wellsbach Lamps (United for Service To Give Good Gaslight), Henleys and British Record Washer Soap ( A free Goodson Record without advertising matter for Eighteen Cartons of Britisch record Washer Soap). In de onlangs verschenen bijdrage op de Flexible Records blog getiteld Goodson and Boots wordt geprobeerd een scan te plaatsen van alle 15 bekende Boots reclameplaten op het Goodson label. Er ontbreken er nog enkele: Wie kan er helpen?

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Wie in onze tijd meent te kunnen beweren dat hij ongevoelig is voor reclame op internet, in kranten en tijdschriften, op tv - in reclameblokken of kunstig verstopt in soaps of films, is niet van deze wereld. Reclame of het aanprijzen van een product is van alle tijden. Op de markt verkocht zo vroeger de kwakzalver zijn wonderzalfje en tegenwoordig worden pillen met bijzondere uitwerkingen aangeboden op internet. Rond 1930 verscheen de onbreekbare plaat en in Het Leven, toen één van de meest gelezen weekbladen van Nederland, worden de kwaliteiten van de nieuwe plaat breed uitgemeten. Het originele artikel is afgedrukt en wekt hier en daar een glimlach op ieders gezicht ........ in feite is er niets veranderd!


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight

Goodson Records: Pliable - Unbreakable - Featherweight (English) - Goodson Gramophone Record: een nieuw geluid ( Nederlands) - Goodson and Boots (English)

The lightest, most durable, unbreakable record yet produced
GOODSON RECORD: PLIABLE - UNBREAKABLE - FEATHERWEIGHT
Hans Koert

The GOODSON GRAMOPHONE RECORD CO. LTD. London, England - as its full manufacturers identification was labelled, produced commercial recordings between 1929 and 1931. One of the characteristic features of these white flexible records, made of a non-flammable material called Rhodoid was, that it had no separate (paper) label around the spindle hole like regular records, but its complete surface could be used for printed messages.
The Goodson Records ( collection: Hans Koert)

Goodson Records was a short lived record label which produced a flexible type of records in England between December 1929 and February 1931. They were made of a white opaque celluloid named Rhodoid, which was labelled as Non-Inflammable ( The earliest Goodson gave problems, as they happened to be easily inflammable).

Aroun d 1930 numerous producers of flexible records tried to make a living by producing light unbreakable gramophone records, that could be produced cheap in large quantities. The vulnerable shellac records were expensive to produce and broke easily. For the cheap flexible record the Great Depression seemed a godsend - the people didn't had two pennies to rub against each other and cheap records, like the cardboard Hit of the Weeks, produced more then 350,000 copies a week. The cardboard Hit of the Weeks are still best known and are fully listed on the Hit of the Week-Durium Discographies. They were playable on one side only, but with almost 5-minutes playing time, Durium suggested in 1932, that two complete songs were on one side - Two "Big" Hits. The self-changing record, the British Durium records promoted itself, the record you don't have to turn around. It was flexible and unbreakable and a promotional picture showed, that you could even use a hammer or shoe to test how "durable" the records was. And they are ....... more then 80 years later most Hit of the Weeks are still playable.

Big City Blues - Mermphis Jazzers ( 1929) ( Goodson Nº 131) (Hans Koert collection)

Other records were made of transparent plastics, like Flexo, Filmophone, Phonycord or Virginia, but most of them didn't survive time ... they warped easily and most of them are unplayable now. Goodson, was, in my opinion, the best of the rest. It promoted itself as Double-Sided and they were Featherweight. The best way to proof its qualities was playing it, Goodson suggested: Have stood the test, their mellow tone, full volume, clear cut notes and absence of surface noise, justify our claim to have produced a perfect record. Reading this, it brings a smile to your face ............ , but also other record companies like Durium greatly exaggerated its audio qualities. Goodson Records do not break and scratching does not harm them. They are flexible and so light in weight that sixty can be carried in a portable gramophone. Well, I've tried to store half of it ( my collection of Goodson contains two dozens copies )and it just fit into my Viva-tonal Columbia Grafolona Nº109A 1929 gramophone, but with space for a handful - but 60? Durium suggests in a Dutch advertisement that Minstens 35 platen kunnen in een koffergramofoon mee ( = At least 35 records can be stored in a portable gramophone) - well that seems a more realistic number ........ although if I study the Veckans skiva sleeve picture?

A handfull of Goodson to store into a portable gramophone, but 60 copies? ( photo courtesy: Hans Koert)

Listen to one of those Goodson records: Breakaway by the Cosmopolitan Dance Players, one of the numerous anonymous studio bands directed by Fred Hall from the Grey Gull Studios (June 1929)

A great view: a Goodson playing on my portable gramophone ( photo courtesy: Hans Koert)

The Goodson Records are unique - did you know that these records are the only records with the tune-information available on both sides of the record? The record has no (paper) label around the spindle hole which means that the info can be printed everywhere - also over the groove. The label info on the commercial releases is printed large in the middle of the record - you can't miss the hand with the bended record. In the four quarters you can read four times the same track information for both sides. As the Goodson were complete printable on both sides it was the ideal spot to promote events or advertise products. Like Durium Goodson records were used for promotion and advertisements for brands like Boots The Chemists (Always Open Day and Night), Wellsbach Lamps (United for Service To Give Good Gaslight), Henleys and British Record Washer Soap ( A free Goodson Record without advertising matter for Eighteen Cartons of Britisch record Washer Soap).
part of a Goodson record catalogue (July 1930). (negative) ( Thanks to Brian Rust)

Goodson produced also custom records, selling its surface for promotional messages. In a few previous blogs I told you about the records, released to promote the Mawson Antarctic Expedition of 1929 and about the a record issued at the 1929-1930 Exposicion Internacional de Barcelona. In one of the latest Flexible Records blogs I asked your help to complete a series of scans with Boots The Chemists advertisements. Hope you can help us.

Tomorrow I hope to post a blog about Goodson Records in Dutch, but not, as usual, a translation of the above one. Dutch visitors, anxious to learn more about this subject, normally understand English well. I love to repost an article from Het Leven from the 29th of November, 1930 entitled Goodson Gramophone Record; een nieuw geluid!

This contribution has also been published at the Flexible-Records blog.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

The beautiful white colored 1930s Goodson Records are now rare 78rpm collectors items. They belonged to one of the numerous flexible records released around 1930 and it is great to read how the manufacurers promoted its product being pliable, unbreakable and featherweight. But when the ads refer to their mellow tone, full volume, clear cut notes and absence of surface noise, justify our claim to have produced a perfect record, it makes us smile in 2010. Keep Swinging loves to spotlight these forgotten sound recording mediums. If you don't want to miss it, ask for its free newsletter.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Music On The Antarctic

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM almost 1000
START: To the latest blog Naar de laatste blog

( Naar de Nederlands-Vlaamse vertaling.)

995:

This is one of the most favorite blogs of the almost 1000th Keep Swinging blogs selected by Jeffrey. He was fascinated by the article I wrote about the rare Goodson records, that were specially made for the 1929 BANZARE (= The British Australian New Zealand Antarctic Research Expedition.). The information was sent to me by Sally Douglas, the daughter of one of the members of the expedition. Thanks Jeffrey ( I don't know where you're from) for your most popular blog - first published the 20th of July 2008 as Music on the Antarctic.

MUSIC ON THE ANTARCTIC - a reprise

A few weeks ago I was contacted by Sally Douglas from Australia who sent me a message: My father was a member of the BANZARE and I have 3 Goodson records - each seems to have one song per side - three of the songs are "Let's Pretend", "Girl Friend" and the "French Song". She is the daughter of Eric Douglas, pilot-officer from the Royal Australian Airforce and one of the members of the so-called BANZAR-expedition, the British-Australian-New Zealand Antarctic Research Expedition of 1929 - 1931 The leader of this expedition was sir Douglas Mawson, who also took part on previous expedition, like the Australian Antarctic Expedition of 1910.

Eric Douglas, one of the pilots of the Gipsy Moth airplanes ( photo National Library of Australia)

Sally told me that she had three Goodson Records that had been from her father. Goodson Records are white flexible records, unbreakable, pliable and, non-flammable, due to the material it was made of: Rhodoid. These white colored records where very suitable for advertisement prints as these records had no paper label around the spindle-hole like other 78rpm records, but a complete printable surface, including the groove.

The Discovery with autographs after it returned safely March 1931 ( National Library of Australia)

The three Goodson Records in Sally Douglas' archive were made specially for this expedition. On the record it says: "Presented to the MAWSON ANTARCTIC EXPEDITION 1929" and has a picture of the three masted ship "The Discovery". It seems to me that these three Goodson Records were unique records - probably the only known copies that were aboard the ship.

Eric Douglas mentions the gramophone in one of his letters. (Sally Douglas archive)

The three Goodson Records all have the same text and pictures on its surface, but each one has a different tune: "Let's Pretend", "Girl Friend" and the "French Song". Arthur Badrock, discographer and compiler of the Goodson Record Discography don't mentions these three titles, but another one for this record: Oh You Have No Idea by the Southern Melody Serenaders (A Fred Hall studio band), which could mean that there have been more then three unique copies aboard.

Photo of the men resting and smoking aboard the ship with the HMV gramophone at the right. Eric Douglas could be the man on the bed on the left,smoking a pipe. (photo National Library of Australia)

On the ship was, of course, also a HMV wind-up gramophone to play these records. We don't know if other records where taken along, but pictures suggest "black" records, which could mean that also shellack records were on the ship, or "black" flexible records, like Filmophones - fact is that Goodson Records were available and they are featherweight, pliable and unbreakable, as was labeled on the record, very suitable for such an expedition. The fact they survived the expedition proves this.

One of the Goodson records (collection Sally Douglas)

In the log Eric Douglas tells about it and on the 6th of January 1931, the day after they proclaimed parts of Antarctic, Territory of King George V land and its extension under the name of Oates land, situated between Longitudes 142 and 162 east of Greenwich and between Latitudes 66 South and the South Pole. The cermony took place at noon and the flag was hoisted by the Skipper after the Proclamation was read out by Sir Douglas. After three cheers were given, the Ceremony was completed.

Sir Douglas Mawson, leader of the expedition ( photo Parliament House Canberra exhibition)

Later that day they visited a rookery of Adelie pinguins nearby and Eric Douglas writes about that: We brought along a portable H.M.V. gramophone and played it to the Penguins in a nearby rookery, they did not appreciate good music, but kept picking at the instrument in their anger.

Eric Douglas plays his music for the pinguins at Adelie Land (Cape Dennison - Commonwealth Bay 5th of January 1931) (National Library of Australia)

Isn't that great? Thanks Sally for sharing the photos of these unique and very rare Goodson Records and the photos of your father's archive. It is really amazing to learn that after so many years these relics of this expedition can be shared with the readers of this blog.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

These are some other selected Keep Swinging links sent to me, but were eliminated by the dices .....

The Three Giants Craig Ventresco Art Van Damme (88) Al Gallodoro Whistling Rufus

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM bijna 1000

NEDERLANDS-VLAAMS ( To the English translation )

995:

Dit is één van de favoriete linken gekozen uit de bijna 1000 Keep Swinging blogs, me toegestuurd door Jeffrey. Hij was geboeid ( ik ook !), door het verhaal over de flexibele, onbreekbare Goodson gramofoonplaten, die speciaal gemaakt waren en meegestuurd werden met de BANZARE (= De British Australian New Zealand Antarctic Research Expedition) in 1929. De informatie had ik gekregen van Sally Douglas, de dochter van één van de leden van de expeditie. Bedankt Jeffrey ( al weet ik niet waar je vandaan komt) voor jouw meest populaire link, voor het eerst gepubliceerd op 21 juli 2008 als Muziek op de Zuidpool.

MUZIEK OP DE ZUIDPOOL - op herhaling

Een paar weken geleden nam Sally Douglas uit Australië contact met me op met de mededeling: My father was a member of the BANZARE and I have 3 Goodson records - each seems to have one song per side - three of the songs are "Let's Pretend", "Girl Friend" and the "French Song" (= Mijn vader was lid van de BANZARE (= British-Australian-New Zealand Antarctic Research Expedition ) en ik heb drie Goodson platen met één nummer per kant met titels als "Let's Pretend", "Girl Friend" en de "French Song". Haar vader was pilot-officer Eric Douglas van de Royal Australian Airforce (= Koninklijke Australische Luchtmacht) en één van de leden van de eerder genoemde expeditie naar de Zuidpool ondernomen tusen 1929 en 1931. De leider van deze expeditie was sir Douglas Mawson, die ook al eerder deelnam aan een Zuidpoolexpeditie, namelijk die van 1910, genaamd: Australian Antarctic Expedition.

Eric Douglas, één van de piloten op de Gipsy Moth vliegtuigen.( foto National Library of Australia)

Sally vertelde me dat de drie Goodson platen van haar vader geweest waren. Goodson platen zijn witte flexibele platen, onbreekbaar, buigbaar en, later, ook onbrandbaar toen ze gemaakt werden van Rhodoid. Deze witgekleurde platen waren uitermate geschikt om bedrukt te worden, aangezien ze niet, zoals gewone 78-toeren platen een papieren label rond het middengat hadden, maar bestond uit een compleet bedrukbaar oppervlak, inclusief de groef.

The Discovery met handtekeningen, nadat ze veilig teruggekomen waren in maart 1931 ( Foto National Library of Australia)

De drie Goodson Records die Sally Douglas noemt zijn hoogstwaarschijnlijk speciaal voor deze expeditie gemaakt. Op de plaat staat gedrukt: Presented to the MAWSON ANTARCTIC EXPEDITION 1929 (= Aangeboden aan de Zuidpoolexpeditie van 1929 van Mawson) en heeft een foto van de driemaster "The Discovery". Het lijkt er op dat deze drie Goodson platen uniek zijn en nooit in de handel geweest; goed mogelijk dat dit de enige drie exemplaren zijn, die aan boord waren van The Discovery.

Eric Douglas noemt de gramofoon in één van zijn brieven. (Sally Douglas archive)

De drie Goodson Records hebben alle drie dezelfde foto en tekst gedrukt op het oppervlak, maar hebben verschillende titels: "Let's Pretend", "Girl Friend" en de "French Song". Arthur Badrock, discograaf en samensteller van de Goodson Record Discography noemt deze drie titels niet, maar alleen één met de titel: Oh You Have No Idea gespeeld door een band die zich verschuilt achter het pseudoniem The Southern Melody Serenaders (een Fred Hall studio-orkest), wat zou kunnen betekenen dat er nog meer exemplaren aan boord waren behalve deze drie.

Foto van de mannen rustend en rokend, met rechts de HMV slingergramofoon. Eric Douglas is de man met pijp linksboven op het bed. (photo National Library of Australia)

Op het schip was, natuurlijk zou ik bijna zeggen, een HMV slingergramofoon om deze Goodson platen af te spelen. We weten niet of er ook andere, breekbare schellakplaten mee op reis gegaan zijn. De foto's van de gramofoon, die ons overgeleverd zijn lijken een "zwarte" plaat te bevatten, hetgeen op een "gewone" breekbare plaat kan wijzen, maar ook een flexibele plaat geweest kan zijn, zoals bijvoorbeeld een Filmophone, die ook in het zwart gemaakt werden; feit is dat deze Goodsonplaten ideaal waren voor een reis onder extreme omstandigheden, aangezien ze featherweight, pliable and unbreakable ( = vederlicht, buigbaar en onbreekbaar) waren, zoals op het label staat. Het feit dat ze de barre tocht overleefd hebben, bewijst dit.

Eén van de drie Goodson records (collectiie Sally Douglas)

In het logboek schrijft Eric Douglas op 6 januari 1931 wat de dag ervoor plaats vond, namelijk op de dag, waarin delen van de Zuidpool opgeeist waren door Koning George V van Engeland. Het ging over een uitbreiding van het gebied dat genoemd was naar de koning, King George V land. Die uitbreidingen omvatten Oates land, gelegen tussen de 142 en 162 meridiaan oostelijk van Greenwich en tussen de 66ste breedtelijn en de Zuidpool, waarbij inbegrepen de Curzon Archipelago, May Archipelago, Dixon Island, Mackeller Islets en Hodgeman Islands. De plechtigheid had plaatsgevonden op 5 januari 1931 om twaalf uur precies, waarbij de vlag gehesen werd door de schipper en de proclamatie werd voorgelezen door Sir Douglas. Hierna klonk een driewerf hoera en de ceremonie werd afgesloten.

Sir Douglas Mawson, leider van de expeditie ( foto van de tentoonstelling in het Parliament House Canberra )

Later op diezelfde dag bezochten ze een kolonie Adelie pinguins en Eric Douglas schrijft hierover in zijn logboek: We brought along a portable H.M.V. gramophone and played it to the Penguins in a nearby rookery, they did not appreciate good music, but kept picking at the instrument in their anger. (= We hadden een HMV slingergramofoon meegenomen en speelden die voor de pinguins in de vlakbij gelegen kolonie. Ze hielden echter niet van goede muziek en pikten steeds naar de gramofoon in hun boosheid.)

Eric Douglas speelt muziek voor de pinguins op Adelie Land (Cape Dennison - Commonwealth Bay 5 januari 1931) (foto National Library of Australia)

Is dat niet grappig? Sally bezat nog wat foto's van de expeditie en ook in de Nationale Bibiliotheek van Australië zijn nog foto's van deze expeditie, waarbij de mannen met de gramofoon afgebeeld zijn. Zo kan een "saaie" 78-toerenplaat toch nog een boeiend stukje geschiedenis opleveren. Bedankt Sally voor deze foto's uit je vaders archief en voor de informatie over de drie Goodson platen. Het is verbazend, dat, na zoveel jaren, dit verhaal nu doorgegeven kan worden.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

De volgende vijf bloglinken werden me eveneens gestuurd, maar vielen buiten het lot.

Drie Kanjers Craig Ventresco Art van Damme (88) Al Gallodoro Whistling Rufus

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl