A. Raga Bhimpalasi - Alap, Jor [I] B. Raga Bhimpalasi - Jor [II], Jhala, Bandish [Chautal]
'Zia Fariduddin Dagar is an Indian classical vocalist in the Dhrupad tradition, the oldest existing form of north Indian classical music & part of the Dagar dynasty of musicians. He was born in Udaipur, Rajasthan in India on 15 June 1932, where his father, the great Ustad Ziauddin Khansahib was the court musician of Maharana Bhupal Singh of Udaipur. He was taught dhrupad vocal & vina by his father. After his father’s demise, he continued learning under his elder brother, Late Ustad Z M Dagar, the foremost rudra vina player of 20th century. He taught at the Dhrupad Kendra, Bhopal, along with his elder brother, Ustad Zia Mohiuddin Dagar for 25 years.
Ustad Zia Fariduddin Dagar represents the 19th generation of the musical tradition of the Dagar family that is believed to have preserved and nurtured Dhrupad for 20 generations. He has done much for popularizing dhrupad music by his numerous concerts and workshops & performed widely in India and abroad, receiving the Tansen Samman from the Madhya Pradesh government & for Hindustani Music-Vocal, the 1994 Sangeet Natak Akademi Award. In 2005, he was presented with the Lifetime Achievement Award by the North American Dhrupad Association.
He has a remarkable command over microtones [swara-bheda] and various gamakas, and is noted for his gradual development of alap through vilambit, madhya and drut laya (slow, medium and fast tempo). He is probably the only person alive to be able to demonstrate all the five geetis mentioned in the Sangita Ratnakara namely, Shuddha, Bhinna, Gaudi, Sadharani(which is dagarwani of today) & Vegasura(which is popular in south India). He is the most influential dhrupad vocalist in India after the senior Dagar Brothers [Ustads N. Moinuddin & N. Aminuddin Dagar]
Nowadays, he stays & teaches at the Dhrupad Gurukul near Panvel, which was built by his elder brother Ustad Z. M. Dagar. He continues to perform widely in India and abroad. His students include the acclaimed Ritwik Sanyal, Pt.Pushparaj Koshti, Pt.Nirmalya Dey, Gundecha Brothers, Pt.Uday Bhawalkar & his nephew Baha'ud'din Mohiuddin Dagar.' ~ wiki
totally noodle-baking rendition of rag bhimpalasi from this stalwart of dhrupad on the superb Disques Espérance imprint out of France. i can't comprehend why so many folks' interest in hindustani vocal musique begins & ends with Pandit Pran Nath, when the rabbit-hole goes sooo much deeper. if you suffer similarly from this myopia, i highly recommend you try the links in the text of this post & this one too. the fidelity is fantastique. highest imaginable recomendation. 320 heartfelt धन्यवाद to dmatlb ji
Het verhaal achter een klein 75 jaar oud kartonnen "Durium" plaatje ......
SEE HOW THEY WON: Een multimedia BOOTS campagne uit 1935 Hans Koert
Durium Products (GB) Ltd, een Engelse platenmaatschappij, startte haar activiteiten in Europa in het voorjaar van 1932 in een voorstad van Londen, Slough. Daar bouwden ze een fabriek, die o.a. een reguliere serie "hits" produceerde, in feite een zelfde soort reeks platen als de zgn.Hit of the Weeksin Amerika. Deze kartonnen Hit of the Week platen verschenen in een wekelijks schema vanaf begin 1930 tot de zomer van 1932. Toen ging de fabriek in de VS failliet. De firma Durium had vanuit de VS al haar voelhorens uitgestoken naar Europa en meegeholpen de Durium Product (GB) Ltd. op te richten. Deze Europese tak, die ook van plan was om kartonnen platen te produceren met een wekelijks publicatie in Engeland, maakte ook platen voor de Franse, Italiaanse, Nederlandse, Duitse en Scandinavische markt, maar ging in 1934 failliet, waarna de productie overgenomen werd door fabrieken gevestigd in verschillende Europese landen, puur voor de binnenlandse markt. Net als in de VS produceerde de Engelse Durium Product (Gb) Ltd. kleine reclame- of gelegenheidsplaatjes - een onderdeel, waarin men blijkbaar in 1934 nog brood zag en dit onderdeel maakte een doorstart als Sound Distributors. Deze Sound Distributors produceerden kleine kartonnen reclame- of gelegenheidsplaatjes in grote aantallen. Het meest bekend waren in die tijd, maar nu geheel vergeten, de vierkante Talkie Cigarettes Cards, uitgegeven door Dubrico, een firma die een paar maanden de honeurs waarnam voordat Sound Distributors definitief de productie en distributie overnam. Vandaag staat één van die S.D. ( = Sound Distributors) plaatjes in de schijnwerpers, namelijk een Sound Distributor speciaal gemaakt voor Boots The Chemist; een plaatje met een eigen verhaal ............. .
See How They Won ( S.D. 76)(foto: Boots Archive)
......... : Onbekend orkest met onbekend zangkwartet - Opgenomen in London, 1935 - Uitgebracht ca. oktober 1935 "SEE HOW THEY WON" Geen catalogusnummer. Matrixnummer: S.D. 76. Take nummers B C G H J (bron: Durium Advertisement en Custom Records Discography - Hans Koert)
Het is een klein rond kartonnen plaatje, ongeveer de grootte van een cd of bierviltje. Op het label staat de tekst: "SEE HOW THEY WON" Presented by BOOTS THE CHEMISTS. ( = "See How They Won"( Zie hoe ze overwonnen) gepresenteerd door drogisterijketen Boots). Op het plaatje staat een lied, getiteld See How They Won gespeeld door een onbekend orkest. Onder aan het plaatje staat nog te lezen: These are the words & music of the Colour Cartoon Film. Produced by Revelator Films Ltd. ( = Dit zijn de tekst en de muziek van de kleuren tekenfilm, geproduceerd door Revelator Films Ltd.)
Een winkel van Boots de Highstreet van Enfield ( Highstreet) in de jaren dertig (Engeland).
Het nummer op de plaat schijnt dus origineel in een tekenfilm gebruikt te zijn, getiteld "See How They Won" - op zich niets bijzonders, want er werd in de jaren dertig heel wat filmmuziek op plaat uitgebracht - de geluidsfilm was immers nog geen tien jaar oud. Deze cartoon werd speciaal uitgebracht voor Boots The Chemist, een grote drogisterijketen, die nog steeds, ook in Nederland, bestaat, om haar producten te promoten. Dankzij Judith Wright, archivarus bij Boots (Nottingham)(GB), waarmee ik in contact kwam vanwege de Goodson Boots advertentieplaten, waar ik eerder over schreef, weten we nu meer van deze campagne rond de tekenfilm van Ub Iwerks en het Sound Distributorsplaatje. In 1935, lanceerde de Boots Pure Drug Company een Winter Gezondheidscampagne waarbij de nadruk voor de eerste keer lag op preventie, waarbij de klanten aangemoedigd werden producten als keelpastilles, kinderhoestdrank, aspirine en levertraan te kopen om zo de winterhoest en verkoudheden voor te zijn. Centraal in deze campagne stond de in Hollywood vervaardigde kleurentekenfilm “See How They Won”, die uitgebracht werd op 14 oktober 1935 en in zo'n 400 bioscopen in heel Engeland vertoond werd. Het was de eerste tekenfilm, die vertoond werd in Groot Britanië in een preventieveGezondheidscampagne. Er verscheen ook een bordspel voor kinderen, een gramofoonplaatje, een kleurboek, een poster en raambiljetten en displays voor de 1000 winkels van de Boots Drogisterijketen. De tekenfilm werd gemaakt in Brewstercolour door Revelation Films uit Aldwych, London, die de tekeningen en het verhaal maakten en UBIwerks, Hollywood, die voor de eigenlijke animatie zorgde. De productie was in handen van Celebrity Productions Inc. De tekenfilm laat de "Bad Health Army" ( = het ziekmakende leger) zien, bestaande uit Brigadier Blood Poison, Flight Commander Influenza en Captain Sore Throat, ( namen letterlijk te vertalen als Brigadier Bloedvergifitignig, Commadant Griep en Kapitein Zere Keel) die de "Good Health Brigade" (= De gezondheidsbrigade) aanvallen bestaande uit John Careless ( = letterlijk: John "de Argeloze"),die nog nooit een dag in zijn leven ziek geweest is ...... en zijn gezin. De boodschap is: Beter voorkomen dan genezen ...... met middeltjes als aspirine of hoestsiroop om de ziekteverwekkers te bestrijden voordat ze aanvallen. ( Met dank aan Judith Wright, archivaris bij Boots) Ub Iwerks ( 1901 - 1971) De film werd gemaakt door een nu compleet vergeten cartonist, Ub Iwerks, een naam die misschien nog wel bekend is bij liefhebbers van oude tekenfilms, maar bij het grote publiek geen belletjes meer doet rinkelen. Die oude tekenfilmpjes uit de jaren dertig lijken nu geheel vergeten. Iedereen kent nog wel uit zijn jeugd Walt Disney, de schepper van tekenfilmkarakters als Mickey Mouse en Donald Duck, maar bijvoorbeeld bij de naa, Max Fleischer zal menig schouder in onwetenheid omhoog gaan; toch kent iedereen zijn scheppingen: Betty Boop, Popeye of Olijfje, die in de jaren dertig even populair waren als Mickey of Donald. Maar wie ontwierp en tekende Mickey Mouse in haar begin periode? Eind jaren twintig toen de eerste Mickey Mouse cartoons uitkwamen? Ub Iwerks. Hij werd geboren in maart 1901 in Kansas City als Ubbe Ert Iwwerks, hij versimpelde uiteraard zijn naam, en ontwikkelde zich tot een geniaal tekenaar gedurende de jaren twintig in de Walt Disney studios. Walt Disney en Ub Iwerks
In 1930 nam Ub Iwerks ontslag na een ruzie met Walt Disney en startte zijn eigen studio: The Iwerks Studio. Daar schiep hij figuurtjes als Flip The Frog en er werden tientallen tekenfilms rond deze sympathieke kikker gemaakt uitgebracht als Flip The Frog cartoons. Helaas kon de Iwerks Studio de zware concurrentie met zijn rivalen Disney en Fleischer niet aan en ging failliet. Ub ging verder op kleinere schaal en één van die projecten waren twee tekenfilmpjes voor Boots The Chemist: See How They Won (van oktober 1935) en Leave it to John (1936). De films, beide zo'n zes minuten lang, werden gemaakt door Ub Iwerks en geproduceerd door Charles Cochrane voor de nieuw opgerichte Cartoon Films Limited. De eerstgenoemde film werd, zoals eerder genoemd, geschreven in Engeland, maar getekend en bewerkt tot een bewegende cartoon-geluidsfilm in de VS. Over de tweede cartoon, die gemaakt zou zijn voor Boots heb ik niets kunnen vinden. De achterkant van het kartonnen Sound Distributor reclameplaatje. (foto: Boots Archive) Op de achterkant van het kleine kartonnen Sound Distributors plaatje kun je meer te weten komen over de film: The Marching Song Of The Good Health Army taken from the film “See How They Won”. Je vindt er bijvoorbeeld de gezongen tekst van het lied. ( Het marslied van de Gezondheidsbrigade uit de film "See How They Won"). With banners proudly waving high. (= Met hun vaandels trots omhoog) The Good Health Army marches by (= Passeert de Gezondheidsbrigade) While with steady hand and sparkling eye The family salutes. (= Terwijl het gezin vol zelfvertrouwen groet). How perfectly this army's drilled Year in year out,( = Wat is dit leger, jaar in jaar uit, goed getaind.) its ranks are filled. With splendid men superbly skilled. (= De gelederen zijn gevuld door deskundige mannen goed uitgerust) The men you'll find at Boots.(= mannen die je vindt bij Boots). You'll find a branch right in your town.(= Er is een winkel bij jou om de hoek). A Good Health Centre of renown.(= Een vermaard centrum voor je gezondheid) So don't let bad health get you down. (= Laat ziekte dus geen vat op je krijgen) You Can Always Rely On Boots (= Je kunt altijd op Boots vertrouwen) Uiteraard moet je dit soort heldhaftige zinnen lezen in het licht van de tijd - de jaren dertig. Ook de beelden van de film roepen dat op. De film schijnt lange tijd kwijt geweest te zijn, maar het lijkt er op dat enkele exemplaren teruggevonden zijn, weliswaar onder andere titel. Het Boots archief, zo vertelde Judith me, heeft een exemplaar in kleur. De film is buiten Engeland waarschijnlijk hertiteld als The Microbe Army en onder die naam, buiten de Boots campagne om, vertoond in Amerikaanse cinema. Je merkt aan het inleidende muziekje, dat het titelbeeld, niet hoort bij de film - het originele titelbeeld is gewoon weggeknipt. Hoewel de originele in film in kleur werd uitgebracht ( het was zelfs de eerste kleurentekenfilm die ooit in Engeland vertoond werd), vond ik een zwart-wit versie, die ik hier graag wil laten zien:
Met dank aan Judith, die me aanvullende informatie stuurde over de campagne en twee mooie scans van de Sound Distibutors plaat. Samen met de informatie die ik haar kon verstrekken over de Sound Distributorplaten en de Goodson records wordt e.e.a. in november tijdens een lezing in Nottingham (Engeland) door Judith Wright gepresenteerd.
VOLG DE KEEPSWINGING BLOGS via TWITTER: @KeepSwinging
In 1935, lanceerde Boots Pure Drug Company een Winter Health Campaign die zich voor de eerste maal voornamelijk richtte op preventie. Hierbij werden klanten uitgenodigd om keelpastilles, kinderhoestdranken, aspirine en levertraan te kopen ter voorkomen van verkoudheid of griep. Centraal in deze unieke campagne stond een in Holywood gemaakte kleurentekenfilm, “See How They Won”, die uitgebracht werd op 14 oktober 1935 en die in zo'n 400 bioscopen door heel Engeland getoond werd. Voor de eerste keerwerd een kleurentekenfilm ingezet bij een Gezondheidscampagne. Het werd een, voor die tijd ongekend multi-media spetakel, omdat er ook een bordspel, een gramofoonplaatje, een kleurboek en een poster gelanceerd werden en in de meer dan 1000 winkels van Boots stonden grote displays. Het kartonnen gramofoonplaatje was gemaakt door Sound distributors, een navolger van Durium Product (GB) uit Slough ( bij Londen). De Keep Swinging wil dit soort vergeten juweeltjes uit de geschiedenis van de gramofoonplaaat niet onopgemerkt in de mist van het verleden laten verdwijnen en geeft ze de plek die het verdient. Wil je niets missen meld je dan aan bij Twitter: @KeepSwinging of vraag de gratisnieuwsbriefaan.
01 Midnight Black Earth 8:45 02 Crimson Ways 6:39 03 Maximum Black 7:38 04 Vigilante Crusade 7:30 05 Destroying Angels 7:10 06 Grave Wisdom 6:32 07 Constant Fear 6:27 08 Skeletal Remains 7:58 09 The Art Of Coffins 12:04
Double Bass - Robin Rodenberg Drums - Thorsten Benning Saxophone, Piano, Electric Piano [Rhodes] - Christoph Clöser Mellotron, Piano, Electric Piano [Rhodes], Engineer, Producer - Morten Gass
for my first halloween drop i bring you this stellar joint from these plodding film-noir jazz doomsters de deutschland. this one is ubiquitous on the interwebs & for good reason, but here goes my rip with some scrounged images. i first encountered them back in the 90s when they were featured on an old Plot fanzine LP compilation. since then, they have taken great strides with their sound. i happen to know a few jazz heads who read this blog & so i must insist that despite the cover artwork, this is some highly enjoyable bidness if you dig the sound of Rhodes, Twin Peaks or sinistral atmospheric jazz in general. don't know what else to compare it to really, but me lovey long time. a 320 R.I.P.
dubious re-ish of this thoroughly sublime private press joint from Anonymous, who were a strictly studio Indianapolis crew unfurling space cowboy psych strains that lean somewhere between The Byrds & Fleetwood Mac maybe? i dunno, but it's pretty much dope the whole way thru & oh so catchy, with hooks & harmonies galore. 320 sky high recommendations
model celeb actress women latin asian japanese high resolution definition1080p 720p HD HQ beautiful gorgeous famous stars hair legs feet lips nose eyes arms fitness skin girl hot body dress panties bikini bra shoes jeans bracelet earrings glasses singers young stars female blonde skirt
Dan Garner presents performances by the Jerry Beach Blues Band, Buddy Flett & Friends, Ron Johnson, Johnny Bicknell, JR. III w/ Stanton Dossett on Sun, Oct 31, 6 to 11 pm.
The site is 516 Texas, performance center and home of the North by Northwest Louisiana Music Foundation - NXNWLA.
Campbell was a charismatic performer who rambled from his home in East Texas to Shreveport in search of an audience and in a quest for more contact with the blues. In the 1980's he was a hit in Shreve Square bars and clubs. It was apparent that he loved Shreveport. In turn, he was treasured by local music fans.
Having recorded 3 albums of singing and crackling guitar, he found a place for himself himself in NYC in the 1990's. Shreveporters traded tales of Johnny's success in Manhattan. "Long lines to see Johnny in a tiny bar!" "Look, Johnny's opening at a big NYC music fest."
In NYC Campbell married and fathered a daughter. But on June 13, 1993, he did not arise from his bed. His unexpected death at age 41 was attributed to heat failure. It was connected by many to the injuries carried by Campbell after a car wreck in his teen years.
Campbell's expertise at guitar and his ability to bring emotion to the stage became legend.
Tonight at 516 Texas musician-historian Garner has assembled a group of performers who played alongside Campbell in his Shreveport sojourn. They will tell stories describing Campbell's intensity and play songs that often poured out from his heart.
What an artful and touching alternative to the celebration of the dead. Tickets $15 online, $20 at the door.
A1. Lovers And Other Strangers 3:09 A2. Glide/Spin 3:30 A3. In My Lifetime 2:20 A4. Cirrus 1:24 A5. A-Train 5:09 A6. New Voice 5:42
B1. Hands 2 Take 4:05 B2. An Age 2:31 B3. Steam Away 4:47 B4. Move On Up - Curtis Mayfield 5:27 B5. Another Story 3:08 B6. Lost And Found 2:47
FX, Guitar, Harmonica, Keyboards, Mixing, Perc, Tape, Violin, Vox - David Cunningham Vocals - Patti Palladin [A1, A2, A5, B1, B4] Bass, Guitar, Keyboards - Steve Beresford [A1] Guitar - Robert Fripp [A2, B6] Drums - J.J. Johnson (3) (tracks: A1, A3, A5) Keyboards, Vocals - Julian Marshall [A4, A6, B4] Bass - Val Haller [A3, A5] Saxophone - Gareth Sager [A5] Baritone Saxophone - Keith Thompson [B1] Bass - Ben Grove [B1] Bass Clarinet - Edward Pillinger , Rory Allam [B1] Horns - Anne Barnard [B1] Piano - Michael Nyman [B1] Rebec - Lucy Skeaping, Nick Hayley [B1] Trombone - Steve Saunders [B1] Vocals - Cheryl Lewis [A6]
'Led by pianist David Cunningham, the Flying Lizards started as [and largely continued to be] a novelty group that took classic rock songs and reduced them to parody with neo-Kraftwerk synthesizer minimalism and robotic deadpan vocal readings [as epitomized on the eponymous debut album by 'Summertime Blues' and 'Money']. The serious work shows Cunningham leaning towards the arty high-tech drone of Tangerine Dream, though, and that suffers from comparison with the inspired lunacy of the comedy turns.
Fourth Wall attempts to evolve a happy medium, with helpers including New Yorkers Pat Palladin and Peter Gordon and new-jazz artist Steve Beresford. Cunningham moves uneasily between electro-pop and trance music (as in Steve Reich and Philip Glass). Well-produced and interesting...' ~ Trouser Press
sophomore album from these weirds & what an enduring slab tiz. the only ting that don't still sound fresh is some of the tape hiss, but i can deal. truly one the classics of 'the genre', with Beresford & Fripp lending their skills on a couple tracks. most will need it for the Curtis cover alone but there is much more to be gleaned here. radikal
I was just flipping through channels and came across Animal Planet's Pitbulls and Parolees. It's pretty much exactly what its name says it is, an animal rescue for pitbulls which employs parolees. They show the typical problems with dogs (training, aggression, adoption) and the typical problems with parolees (which seems to primarily be not showing up).
It's an interesting enough show, but they spent half the show going to court in Las Vegas trying to get a bond hearing for the main protaganist's husband. They got shifted through four different judges and spent an entire day in court before the hearing got continued to a different day. The main problem is that they kept estimating the time for the bond hearing to be two hours . . . three hours . . . four hours (it seemed to increase as the day went on).
Good gracious. A bond hearing in Virginia takes an hour, at the very most. What the heck do ya'll in them there other states do during a bond hearing? Translate every question into Latin and the answers into Greek? I mean, how long can it take to call the defendant's Mom to say he's a good kid who shouldn't be held responsible because he has ADHD, have the prosecutor point out the defendant has been convicted of 7 prior felonies, and hear the judge say yes or no?
Alright y'all it's one week till the AustinSurreal FunFunFunFest After Party and less than that till Table Dance, so all this week I will be profiling and featuring the artists who will be a part of both of these mangnananananamous events.
Today we start with our host LONDON ANDREWS!
I first came across London Andrews on the internet of course, when she released THIS VIDEO on Worldstar (NSFW). The hip-hop world went nuts, and through a little Googling, I found that she lives in Austin.
So yeah, of course I hit her up. And had the bright idea to have her host this party.
Check out her blog, she's actually a great writer and has no problem pouring her heart out onto the page. And she's a music fan, so it only makes sense to ger her involved.
You can see London Andrews live in the spot, next Saturday night at the ND with DJ Sets from Devin the Dude, Jean Grae, Waajeed, DJ Dus, DJ Mel and Rapid Ric, plus performances from The Niceguys, Kydd and Perseph One. Check the flyer below and DO NOT MISS OUT!
OneRepublic is an American, self proclaimed "genreless" band from Colorado Springs, Colorado. Formed in 2002 by Ryan Tedder and Zach Filkins, the band achieved success on MySpace, becoming the most prominent un-signed act on the website. They signed onto Mosley Music Group in 2006, and released their debut album, Dreaming Out Loud in 2007.
OneRepublic achieved chart success with their first single, "Apologize". A remix of "Apologize" was featured on the Timbaland album, Shock Value. The remix version was a massive hit internationally, reaching number-one in sixteen countries and bringing OneRepublic international fame. The band also achieved national success with their second single, "Stop and Stare". Dreaming Out Loud was certified gold in the United States, Austria, Australia and Canada.
The band's second album, Waking Up, was released on November 17, 2009.The lead single from the album, "All the Right Moves" charted in the top ten in Ireland, New Zealand, Switzerland and in the top 20 on the Billboard Hot 100. Critical reception to both albums was mixed.
At times like this, I wonder why my life is always screwed up by motherfuckers like you. Taking away my everything, and slowly killing me. I cry till I have no more tears left, & yet you do nothing but to watch me fall. I try so hard to put my past aside and pick myself up. & when i was strong again, you had to come into my life, robbing away my everything, & throwing me back into misery. I hate you so much, & yet I don't have the courage to let you go. FUCK MY LOVE. FUCK MY LIFE.
A1. Plaza A2. He's A Liquid A3. Underpass A4. Metal Beat A5. No-One Driving
B1. A New Kind Of Man B2. Blurred Girl B3. 030 B4. Tidal Wave B5. Touch And Go
Engineer - Gareth Jones Additional Bass - Jake Durant Additional Synthesizers - John Barker Written-By, Producer, Synthesizer, Drum Programming, Artwork By - John Foxx
Metamatic was released in January 1980 - the first synth album of the new decade
first solo outing for John Foxx after departing Ultravox! & simply one of the finest achievements in pop music, electronic or otherwise. this is the synth album that spawned a million imitators & still casts a long shadow over the scene that none can seem to eclipse. by 1980, Foxx had obviously learned a few tricks after having albums produced by both Brian Eno & Conny Plank with his former band. the stripped down yet wildly vibrant sound, surreally dystopian lyrics, cold atmosphere & minimal packaging. he seemed to know exactly what he wanted to do & how to achieve the results. & this is it, as Alan Watts might say. grab it from us or try yer luck elsewhere, but definitely dig! this is not a request. insightful interview here. 320 blips!
