Jan Verwey and that endless discussion!

Jan Verwey en de eeuwige discussie! (Nederlands) - Jan Verwey and that endless discussion! (English) - Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces (Nederlands) - Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces ( English)

About a love-hate relationship with the maestro: Mr. T.........
JAN VERWEY and that endless DISCUSSION!
Hans Koert

Last weekend harmonica player Jan Verwey and pianist Bert Van Den Brink played at the Dutch VPRO TV-program Vrije Geluiden at the BIM-huis in Amsterdam. They presented their latest album Jan Verwey meets Bert Van Den Brink Standards & Other Pieces. This unique duo in improvisation hit off immediately and the results is a great album with ten standards and five free improvisations, entitled as Studio Fantasies.

I love to share with you part of the program, in which Bert and Jan perform in the Michel Petrucciani composition It's a Dance

The Jan Verwey Quartet early 1990s: f.l.t.r.: Hein Van de Geijn - John Engels jr. - Jan Verwey - Jack van Poll (Photo courtesy: Jos Fielmich)

Jan's discography contains almost half a dozen albums under his own name and several on which he is present. His first cd-album was entitled You Must Believe In Spring on which Jan Verwey played the chromatic harmonica with his quartet featuring Jack Van Poll at the piano, Hein Van de Geijn on double bass and John Engels jr. on drums. Angelo Verploegen plays the flugelhorn on two tracks - Theme for Joke, one of the two own compositions on the album and Bud Powell’s Bouncin' with Bud. Jan Verwey (photo courtesy: Hans Koert)
In the liner notes of his first cd, Jan complains about the fact that the chromatic harmonica is often depicted as a toy for kids: ... the instrument is treated rather disparagingly, probably because people seem to think that the harmonica is mainly an instrument for children. Or they believe that the harmonica is only used by folk or blues singers, who utter some heartrending cries in songs ..... Jan plays the chromatic harmonica and that is a complete different instrument then the diatonic accordion, used by kids and blues players. Jan Verwey - You Must Believe in Spring (1992)(heruitgebracht in 2006)
The chromatic harmonica is very hard to play and it feels as if Jan always has to prove that. Playing the chromatic harmonica is [....] much more difficult than it seems to be and is, in any case, much more difficult to play than most other instruments.
Jack Van Poll ( photo courtesy: Hans Koert)

Another aspect that Jan has to accept to the inevitable, seems to be the fact that he is always compared with that other chromatic harmonica player, Mr. T. The general public links the harmonica to Toots, who simply names his instrument, Mijn Muziekske, as if there are no others that play this instrument on such a high level. What to think about Larry Adler? Are Buddy Lucas or Malachi Favors still remembered? And what about the harmonica in the Low Countries? We have our own Jan Verwey, or course, who plays at a high level and, at a resectful distance Rony Verbiest. If you have heard Jan playing his little instrument you won't compare him with Toots anymore. Jan is a real bebop player with his own style. But the Dutchman himself would certainly not be the last to admit that he is still struggling with a love-hate relationship with respect to the maestro. Maybe the best recommendation is quoted on Jan's site: Jan is de enige mondharmonica-speler die ik ken, die mij niet probeert na te spelen ( = Jan is the only harmonica player I know, who don't tries to imitate me ..) ( Toots Thielemans). Jan honours Toots in a song entitled One For Mr. T. Jan Verwey - The Miles Davis Project (1996)

When he was recording the album You Must Believe in Spring, Jan got the idea for his next cd, an album, fully dedicated to the music of Miles Davis. On the former, one of the tunes was called Nardis, originally composed, but never recorded, by Miles and this same number can be found on the 1996 album: Jan Verwey - The Miles Davis Project. Two times Nardis, but two complete different versions. The first one in a straightahead bebop style, while the second, the 1995 version, seems to be a more free, modern version, with Jos Machtel on tuba. What a great sound colour! Jan changed his quartet into a quintet featuring Jos Machtel on trombone ( and tuba on some tracks), Peter Hertmans on guitar, Frans Van Der Hoeven on double bass and Hans van Oosterhout on drums. This album, which contains nine tracks, all Miles Davis compositions, seems, as the liner notes by Jan Rensen read: to break away more and more from the big man on the little instrument, Jean "Toots" Thielemans.

Jan Verwey plays Thelonious Monk (2004)

In 2004 Jan Verwey released his one but last album dedicated to the music of Thelonious Monk.
Jan Verwey invited a new rhythm section featuring guitar player Olaf Tarenskeen, Sven Schuster on double bass and Jasper Van Der Wilden on drums. Jan Verwey added the Gustav Klimt String Quartet to most of the tunes and I'm sure a lot of listeners will appreciate that, but it isn't by accident that I liked the tunes Rhythm-a-ning and In Walked Bud best- both without strings. For me ... no Monk with string! Especially the latter is a great track with Jan Verwey and Olaf Tarenskeen in duet. Especially Olaf Tarenskeen, who plays both classical as jazz guitar ( in the Tineke Postma Quintet), surprised me. In Round Midnight, a solo performance at the guitar, Olaf surprised again. I hope to learn more about this great guitar player.

If you need a surprise for Xmas maybe this Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces, or one of the mentioned previous albums by Jan Verwey, could be a good choice. Get yourself a copy.

Thanks Jan for pointing me to your previous records!!

Keep Swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter

Jan Verwey complains in the liner notes of his first CD-album You Must Believe In Spring, about the fact that he feels he has to prove himself. Each time critics mention the name of that other harmonica player, Mr. T. He has to explain too that his instrument, the chromatic harmonica, is very hard to play. If you have heard Jan Verwey's music you won't join this discussion anymore, as Jan's music is unequalled, original and very swinging. A week ago his latest album was presented, recorded together with piano player Bert van den Brink and the Keep Swinging blog reviewed it, together with some of his previous recordings and was surprised. If you fdon't want to mis it, follow the blog at Twitter or ask for its free newsletter.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jan Verwey en de eeuwige discussie!

Jan Verwey en de eeuwige discussie! (Nederlands) - Jan Verwey and that endless discussion! (English) - Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces (Nederlands) - Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces ( English)

Over de haatliefde verhouding met de maestro Mr. T., ........
JAN VERWEY en de eeuwige DISCUSSIE!
Hans Koert

Afgelopen weekend trad mondharmonicaspeler Jan Verwey en pianist Bert van den Brink op in het VPRO programma Vrije Geluiden op in het BIM-huis in Amsterdam. Ze presenteerden er hun nieuwe album, getiteld Jan Verwey meets Bert Van Den Brink - Standards & Other Pieces. Bij het voorbereiden van de plaat klikte het meteen tussen Jan en Bert en resulteerde in een prachtig album met tien standards en vijf improvisaties, bestempeld als Studio Fantasies. Luister maar eens naar het nummer It's a Dance van Michel Petrucciani dat ze op 28 november 2010 speelden in het Bim-huis en dat te vinden is op de plaat: Jan Verwey meets Bert Van Den Brink Standards & Other Pieces.

Het Jan Verwey Quartet begin jaren negentig: v.l.n.r.: Hein Van de Geijn - John Engels jr. - Jan Verwey - Jack van Poll (foto: Jos Fielmich)

Jan Verwey heeft een vijftal albums onder eigen naam uitgebracht. Zijn eerste cd uit 1992 heette: You Must Believe In Spring waarop Jan Verwey de chromatische mondharmonica bespeelde met zijn kwartet bestaande uit Jack van Poll aan de piano, Hein Van de Geijn op bas, en John Engels op slagwerk. Angelo Verploegen speelt bugel op een tweetal nummers: Theme for Joke, één van de twee eigen composties van Jan Verwey en Bud Powell’s Bouncin' with Bud.
Jan Verwey (foto: Hans Koert)
In het bijbehorende boekje beklaagt Jan zich over het feit dat de chromatische mondharmonica vaak denegrerend gezien wordt als kinderspeelgoed: ... the instrument is treated rather disparagingly, probably because people seem to think that the harmonica is mainly an instrument for children. (= ... over het instrument wordt meestal geringschattend gepraat omdat men meent dat het speelgoed is voor kinderen). Of ze beweren dat de mondharmonica een typisch instrument uit de volksmuziek is - uit de kroeg .... who utter some heartrending cries in songs ( .... dat dient om af en toe een hartverscheurende kreet toe te voegen in liedjes). Jan bespeelt de chromatische mondharmonica en dat is een compleet ander instrument dan de diatonische mondharmonica, die in de speelgoedkist van de kinderen zit en o.a. gebruikt wordt in de bluesmuziek.

Jan Verwey - You Must Believe in Spring (1992)(heruitgebracht in 2006)

De chromatische mondharmonica is een moeilijk instrument om te bespelen en Jan moet, zo voelt het, zich dan ook telkens weer bewijzen. Playing the chromatic harmonica is [....] much more difficult than it seems to be and is, in any case much more difficult to play than most other instruments. (= Het bespelen van de chromatische mondharmonica lijkt en is moeilijker te bespelen, dan welk ander instrument dan ook ).
Jack van Poll ( foto: Hans Koert)

Een ander steeds weer opduikende misvatting is het feit, dat hij elke keer weer opnieuw vergeleken wordt met die andere mondharmonicaspeler, hoe heet hij ook al weer - Jean Toots Thielemans. Het grote publiek koppelt de woorden Jazz en Mondharmonica altijd aan zijn Belgische collega Mr. T., alsof er geen anderen zijn die dit instrument op hoog niveau bespelen; mijn muziekske, zoals Toots, want die bedoel ik natuurlijk, zijn "broodje" omschrijft. Zijn er nog mensen die musici als Larry Adler kennen? Namen als Buddy Lucas of Malachi Favors lijken compleet onbekend? En hoe zit het hier in De Lage Landen?
Dan kom je terecht bij onze eigen Jan Verwey en, op afstand, zuiderbuur Rony Verbiest, die sinds kort ook de mondharmonica ter hand genomen heeft? Wie eenmaal Jan heeft horen spelen en zijn platen goed beluisterd heeft, zal begrijpen dat elke vergelijking met Toots mank loopt. Het is, zo geeft Jan wat voorbeelden, als Sonny Rollins vergelijken met Stan Getz of McCoy Tyner met Oscar Peterson. Jan is een echte bebopper met een geheel eigen stijl. But the Dutchman himself would certainly not be the last to admit that he is struggling with a love-hate relationship with respect to the maestro. (= En Jan is zeker niet de laatste die wil toegeven dat hij zit met de discrepantie in deze haatliefde verhouding en de bewondering voor the maestro zelf). Misschien is de beste aanbeveling wel het citaat van Toots, dat op Jan's website staat: Jan is de enige mondharmonicaspeler die ik ken, die mij niet probeert na te spelen. Jan Verwey heeft dan ook geen rancune, en eert op de plaat You Must Believe in Spring Toots in het nummer: One For Mr. T.
Jan Verwey - The Miles Davis Project (1996)

Tijdens de opnamen voor het album You Must Believe in Spring kreeg hij het idee om een volgende plaat vol te spelen met composities van Miles Davis. Op de eerstgenoemde plaat staat één nummer van Miles getiteld Nardis, een compositie van Miles die hij, volgens mij, nooit zelf heeft opgenomen. Hetzelfde nummer vind je ook terug op zijn tweede cd uit 1996 getiteld Jan Verwey - The Miles Davis Project. Twee keer hetzelfde nummer uitbrengen staat niet goed op je cv, maar in dit geval is er sprake van een geheel andere invalshoek. Is de eerste versie nog een rechttoe recht aan bebop stuk geworden; de nieuwe versie is veel vrijer en moderner en het toevoegen van een tuba, bespeelt door Jos Machtel geeft het een extra dimensie. Jan wisselde zijn kwartet voor dit project in voor een kwintet met Jos Machtel op ventieltrombone ( en op een paar nummers tuba), Peter Hertmans op gitaar, Frans Van Der Hoeven op bas en Hans van Oosterhout op slagwerk. Deze plaat, die een negental nummers bevat met louter Miles Davis compostites heeft mijn hart gestolen - wat een schitterende plaat. Jan Rensen, die het bijbehorende boekje maakte, beweert dat Jan: ....... to break away more and more from the big man on the little instrument, Jean "Toots" Thielemans.( = ..... meer en meer afstand neemt van de grote man met het kleine instrument Toots Thielemans).
Jan Verwey plays Thelonious Monk (2004)

In 2004 brengt Jan Verwey zijn, tot nu toe, één na laatste plaat uit, gewijd aan de muziek van Thelonious Monk. Jan Verwey nodigde een nieuwe ritmesectie uit met gitarist
Olaf Tarenskeen, Sven Schuster op bas en Jasper van der Wilden op slagwerk. Jan Verwey vulde dit kwartet aan met het Gustav Klimt String Quartet op bijna alle nummers. Commercieel wellicht een goede zet omdat er nogal wat liefhebbers in het grijze gebied tussen pop, jazz en klassiek dit soort klanken kunnen waarderen, voor mij had het niet gehoeven: Monk met strijkers. Natuurlijk had Jan deze cd kunnen maken met met zijn kwartet ..... Dat was zonder twijfel een goede plaat geworden schrijft Ton Ouwehand terecht op de plaat.

Niet toevallig dan ook dat mijn favorieten nummers zonder het strijkkwartet zijn: Rhythm-a-ning en In Walked Bud. Vooral het laatste nummer is een schitterend duet geworden tussen Jan Verwey en Olaf Tarenskeen, een gitarist, waar ik meer van moet horen. Olaf Tarenskeen, die zowel klassiek als jazz speelt ( o.a. met het Tineke Postma Quintet), laat in Round Midnight, een solo-uitvoering, horen dat hij een geweldig gitarist is.


En wie nog een mooi cadeau voor de kerst zoekt: Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces is een prima album om weg te geven of te ontvangen: kopen dus!!


Bedankt Jan dat je me wees op je eerdere platen !!

Keep Swinging

Hans Koert
keepswinging@live.nl
Twitter

Jan Verwey beklaagt zich op zijn eerste CD, You Must Believe In Spring, over het feit dat hij het gevoel heeft zich elke keer weer opnieuw te moeten bewijzen. Steeds weer duikt de naam van die ander op, Mr. T. Ook moet hij elke keer opnieuw uitleggen dat zijn instrument iets anders is dan de mondharmonica uit de speelgoeddoos en dat de chromatische mondharmonica één van de moeilijkst te bespelen instrumenten is. Voor wie zijn muziek heeft beluisterd, is die discussie niet meer relevant - Jan bespeelt de mondharmonica op een weergaloze onvergelijkbare wijze. Onlangs werd zijn nieuwste album, samen met Bert van den Brink gepresenteerd. De Keep Swinging blog beluisterde Jan's platen en werd verrast. Als je de Keep Swinging blog wilt volgen, dan kan dat via Twitter of vraag de gratis nieuwsbrief aan.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces

Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces (Nederlands) - Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces ( English)

Just sit down and play ...........
JAN VERWEY meets BERT VAN DEN BRINK in STANDARDS & OTHER PIECES
Hans Koert

Jan Verwey could never have dreamed to make a record with Bert Van Den Brink, he says in the liner notes of his latest album: A couple of years ago, it would never have entered my mind to ask Bert Van Den Brink to record a session consisting mostly of duets. Now the album Standards & Other Pieces by Jan Verwey and Bert Van Den Brink has been released by Challenge Records on the het Daybreak label ( DBCHR75940)

Jan Verwey in Porgy en Bess (2010) ( photo courtesy: Hans Koert)

Jan Verwey or Verweij was born in Flushing in the south-west part of The Netherlands on the 24th of February, 1936. As a kid he started to play the harmonica and was, for a short time, a member of a local harmonica club, but stopped after two rehearsals. "It bored me to death; after two rehearsals, I knew all their songs inside out", he said to Jeroen De Valk who wrote the liner notes. He learned to play the chromatic harmonica which is more complex than it looks. Selection from the Zeeuws Dagblad, a local Zeeland news paper ( 4th of April, 1957)
He studied the double bass in the local symphony orchestra, but didn't decide to become a professional - he studied for interior designer and decorator. As a young adult he played the harmonica and had some local fame. In April 1957 he is one of the artists that performed during a charitable evening for the Middelburg Polio funds at a concert organized by d'Oprechte Amateur at the Schuttershofzaal in Middelburg. Jan Verwey (1992) ( Photo from the Zierikzeese Nieuwsbode of the 21st of October 1992)
The Zeeuws Dagblad wrote: Dat er uit het land achter de Atlantische Oceaan naast bizarre rock 'n rollklanken ook nog wel goede muziek naar de oude wereld overwaait bewees Jan W. Verweij uit Middelburg, die op zijn chromatische mondorgel "Begin the Beguin" (sic) van de bekende ( en goede) Amerikaanse componist Cole Porter bracht. ( = Jan Verweij from Middelburg proved that not only weird rock and roll sounds, but also good music comes from the other side of the Atlantic to the Old World. Jan Verweij played the tune "Begin the Beguin"(sic), composed by the known ( and great) composer Cole Porter on his chromatic harmonica.) ( source: Zeeuwse amateurs bedachten in Middelburg poliofonds - Zeeuws Dagblad 4th of April, 1957). A year later, in May 1959 he was praised because of his exceptional musicality on his chromatic harmonica. ( = Voor de bijzondere muzikaliteit in Hengelo of the d'Oprechte Amateur.) ( source: Middelburgs Kamerkoor gaat te Hengelo Zeeuwse kleuren verdedigen - Zeeuws Dagblad ( 9th of May, 1958))
Bert Van Den Brink ( photo courtesy: Hans Koert)

Jan didn't become a professional bass player or harmonica player like his Belgian colleague Jean Toots Thielemans. Toots seems to have said to Jan: Ik hou van je spel, omdat je niet als mij wilt klinken. ( = I like your playing, because you don't try to sound like me.) Jan Verwey left his native region of Zeeland and moved to the centre of The Netherlands and became an interior designer. Toots Thielemans moved in the 1950s to the States and started his career in the George Shearing Quintet, where he played the guitar. Jan Verwey had to wait until 1990 before he got some international recognition. He got an invitation to go to the States in 1990 and this tour happened to be a great success - he recorded his first album in the fall of 1990 entitled The Dutch Connection and was invited to play at the North Sea Jazz Festival and at the Celebrations of the Art festival where he played with the bands of guitarist Sal Soghoian and Mo Rolland. He played with pianist Hod O'Brien, who performed with Chet Baker, which was recorded in Monster (Holland) with the Chet Baker - Warne Marsh Quintet (September-October 1984) for Criss Cross Jazz. Jan recorded several records under his own name and in this case the CD You Must Believe In Spring should be mentioned as both Jack Van Poll as Hein Van de Geyn were present during this January 1992 recording ( + John Engels and Angelo Verploegen).

Daybreak DBCHR75940
A few weeks ago Hein Van de Geyn gave his farewell concert at the Porgy en Bess Jazz club in Terneuzen in the south west part of The Netherlands. A hundred dedicated fans of this popular bass player got what they wanted ........ a great concert. During the second set Jack Van Poll, leader of the Jack Van Poll Trio ( featuring himself on the piano, Hein Van de Geyn on bass and Hans Van Oosterhout at the drums) invited musicians in the audience to join the trio for one tune. Two people reported; Jan Verwey and a young boy who loved to have played the drums, but was fully neglected. Jan Verwey joined the trio and played one standard. Later I got into contact with Jan and he pointed me to his latest album: Jan Verwey meets Bert van den Brink ( special guest: Fay Claassen): Standards & Other Pieces.

Hod O'Brien with Jan Verwey (1991)

Two albums Jan recorded make me anxious to hear: The Miles Davis Project ( 1996) and Jan Verwey plays Thelonious Monk ( 2004). Jan's music still seems to develope with the years. Three years ago he made a successful tour along Canada with Jilian Lebeck and Paul Rushka and learned that the audiences enjoyed his harmonica, which sound is much different that the sound of Toots. Toots Thielemans is a lyrical, emotional, inpulsive improviser; Jan has a quiet. thoughtful approach and plays more bebop-oriented lines, Jeroen writes in the liner notes. Mind that now-a-days but few harmonica players are still active in jazz. Toots Thielemans, the nestor of all modern jazz harmonica players ( and still going strong .... ), Hendrik Meurkens, Howard Levy, Jan Verwey and, since a few years, Ronie Verbiest. (Porgy en Bess January 2010)

Bert van den Brink at the keys in Porgy en Bess (photo courtesy: Hans Koert)

Bert van den Brink, as I wrote in a previous blog, was born in July 1958 started his career in the 1980s, first as a classical piano player, later as a jazz pianist. Bert was born blind. His first record was mid 1980s with the Amstel Octet and Chet Baker, but soon he made his own (solo) albums. He performed with some greats in Jazz like Lee Konitz, Toots Thielemans, Nat Adderley, Gino Vanelli and toured with Dee Dee Bridgewater to list some. In 2007 he received the VPRO Boy Edgar Award, the most prestigious Dutch Jazz award.

Jan Verwey with (an up-to-now unknown) pianist.

Jan Verwey invited Bert Van Den Brink, one of those musicians he admires because of the way Bert listens to his fellow musicians and leaps on what he hears. Bert has to, as he is visual disabled. Jan and Bert recorded their album within two days at the Abma Studio in Amsterdam in a small setting. The two days in the studio were pretty relaxed. Jan told Jeroen, Bert and I don't need a rhythm section; we keep time in our heads. They played several tunes, most standards, like Stella By Starlight and How Deep Is The Ocean. On the latter they invited Fay Claassen, one of our most talented Dutch jazz vocalist of the moment. Remarkable is her vocal of Parker's composition Perhaps, which he recorded with his All-Stars in September 1948; Suzie Scraggs-Van de Geyn wrote the lyrics. Fay Claassen, remember her Two Portraits of Chet Baker release, has a great voice and it fits very well to the sound of the two. She also sings We Love Paris, a composition by Jan and Bert and I'm Glad There's You, a song recorded by Jimmy Dorsey in the early 1940s. Personally I like tunes like Dizzy's Groovin' High with its be-bop entry by Jan and the weird, typically bebop solo by Bert which illustrates that Jan and Bert speak the same language. The last tracks are all studio fantasies. It was Bert who suggested to use these extras, free improvisations, labelled in the title as Other Pieces. Just sit down and play ..... These free improvisations can be seen as an extra, and learn, to quote Jan, what kind of session it was.
This album surprised me and it was my first experience with the music of Jan Verwey. A great album for all admirers of the jazz chromatic harmonica played by a skilled improvisator on the harmonica and the unsurpassed soloist at the keys: Bert Van Den Brink. Jan Verwey meets Bert Van Den Brink: Standards & Other Pieces. This record is available at Jan Verwey's website, the site of Challenge records and, of course, at your local jazz record stores.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Don't think you can learn to play jazz from a manual like How To Improvise For Dummies or something like that. If you want to learn how to improvise you'll have to use your ears to listen to each other and to react on what you hear. Jan Verwey and Bert Van Den Brink know how to do it and proved that on their latest album Jan Verwey meets Bert van den Brink: Standards & Other Pieces. The Keep Swinging blog loves to point you to this kind of records. If you don't want to mis any contribution, ask for its newsletter. It's free !!

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces

Jan Verwey ontmoet Bert van den Brink in Standards & Other Pieces (Nederlands) - Jan Verwey meets Bert Van Den Brink in Standards & Other Pieces ( English)

Gewoon gaan zitten en spelen ......
JAN VERWEY ontmoet BERT VAN DEN BRINK in STANDARDS & OTHER PIECES
Hans Koert

Jan Verwey had nooit kunnen dromen ooit nog eens een plaat te maken met Bert van den Brink, schrijft hij op zijn nieuwste plaat Standards & Other Pieces. Een paar jaar geleden was het niet in mijn hoofd opgekomen om Bert van den Brink te vragen voor een opnamesessie met bijna alleen duetten. Die plaat werd vorig jaar gemaakt: Jan Verwey meets Bert Van den Brink ( with special guest: Fay Claassen) uitgebracht bij Challenge Records op het Daybreak label ( DBCHR75940)

Jan Verwey in Porgy en Bess (2010) ( foto: Hans Koert)

Jan Verwey of Verweij zoals je ook wel geschreven vindt, werd geboren in Vlissingen februari 1936. Als kind ontdekte hij de mondharmonica en was zelfs een tijdje lid van een mondharmonicavereniging, maar had dat na twee avonden wel gezien. Ik verveelde me dood, vertelde hij aan Jeroen de Valk, die de tekst op de cd voor zijn rekening nam, Ik kende al hun nummers al van voor naar achter. Hij leerde de chromatische mondharmonica bespelen, een instrument met meer mogelijkheden, maar ook moeilijker, dan een zgn. diatonische.
fragment uit het Zeeuws Dagblad ( 4 april 1957)
In het plaatselijke symphonisch orkest kreeg hij de bas te bespelen en dat ging hem zo goed af dat men hem aanraadde professional te worden, maar Jan koos er voor om voor binnenhuisarchitect te studeren. Als jong volwassene speelde hij mondharmonica en dat bleef niet onopgemerkt in de plaatselijke pers. In april 1957 is hij één van de artiesten die meespeelt op een charitatieve avond georganiseerd om geld op te halen voor het Middelburgse Polio fonds.

Jan Verwey (1992) ( foto uit de Zierikzeese Nieuwsbode van 21 oktober 1992)
Dit concert was georganiseerd door d'Oprechte Amateur in de Schuttershofzaal in Middelburg. Het Zeeuws Dagblad rapporteert: Dat er uit het land achter de Atlantische Oceaan naast bizarre rock 'n rollklanken ook nog wel goede muziek naar de oude wereld overwaait bewees Jan W. Verweij uit Middelburg, die op zijn chromatische mondorgel "Begin the Beguin" (sic) van de bekende ( en goede) Amerikaanse componist Cole Porter bracht.( uit: Zeeuwse amateurs bedachten in Middelburg poliofonds - Zeeuws Dagblad 4 april 1957). Een jaar later, in mei 1959, valt hij op tijdens de voorrondes voor de Zeeuwse afvaardiging naar de landelijke Idolsfinale-avant-la-lettre, de finale van de Stichting d'Oprechte amateur, dat in 1958 georganiseerd wordt in Hengelo. Meer dan een vijfde plaats tijdens de Zeeuwse voorrondes en een diploma zat er niet in, maar zijn spel was wel opgevallen, door de bijzondere muzikaliteit in zijn chromatische mondorgelspel. ( bron: Middelburgs Kamerkoor gaat te Hengelo Zeeuwse kleuren verdedigen - Zeeuws Dagblad ( 9 mei 1958))
Bert van den Brink ( foto: Hans Koert)

Jan koos niet voor een professionele carriere zoals zijn Belgische collega Jean Toots Thielemans. Toots schijnt over Jan gezegd te hebben: Ik hou van je spel, omdat jij de enige bent die niet wil klinken zoals mij. Jan was ondertussen verhuisd naar het centrum van het land en bouwde aan een carriere als binnenhuisarchitect. Terwijl Toots in de VS een plekje vond als gitarist in het George Shearing Quintet, moest Jan wachten op internationale erkenning tot 1990 voordat hij in de States opviel door zijn spel. Tijdens een korte tournee werd hij meteen de studio ingetrokken om een plaat te maken, die uitgebracht werd als The Dutch Connection. Het leverde hem bekendheid op en een plekje op het North Sea Jazz Festival en the Celebrations of the Art festival, waar hij optrad met de bands van gitarist Sal Soghoian en Mo Rolland. Hij speelde o.a. ook met pianist Hod O'Brien, die o.a. eind september - begin oktober 1984 in het Chet Baker - Warne Marsh Quintet piano speelde, vastgelegd in Monster op een Criss Cross Jazz plaat. Jan maakt ook platen op onder eigen naam en één ervan You Must Believe In Spring valt op, omdat hij hierop aantreedt met Jack Van Poll en Hein Van de Geyn ( en John Engels en Angelo Verploegen) ( januari 1992)

Daybreak DBCHR75940
Een paar weken geleden speelde Hein Van de Geyn op zijn afscheidsconcert in Porgy en Bess Jazz in Terneuzen. De populaire bassist nam van een honderdtal enthousiaste fans afscheid zoals het hoorde ... met een schitterend concert. Tijdens de tweede set nodigde Jack van Poll, die samen met Hans Oosterhout op slagwerk, Hein uitzwaaiden, musici uit op het podium te komen en een nummer mee te spelen. Twee mensen meldden zich: Jan Verwey en een jongen, die graag achter het drumstel had plaatsgenomen, maar niet werd opgemerkt. Jan Verwey speelde samen met het trio een prachtige standard. Dit korte optreden van Jan Verwey smaakte m.i. naar meer en dankzij Jan werd ik gewezen op zijn allernieuwste plaat met Bert van den Brink: Standards & Other Pieces.

Hod O'Brien met Jan Verwey (1991)

Twee albums, die Jan opnam, maken me hebberig en nieuwsgierig ......... The Miles Davis Project ( 1996) en Jan Verwey plays Thelonious Monk ( 2004) - beide hoop ik ooit nog eens te kunnen beluisteren. Jan's spel op de mondharmonica lijkt in de loop de tijd zich steeds verder te ontwikkelen. Drie jaar geleden maakte hij nog een zeer succesvolle tournee door Canada met Jilian Lebeck en Paul Rushka en ontdekte dat men daar helemaal uit de bol ging bij het horen van zijn spel op de mondharmonica, die weer heel anders klinkt dan die van Toots. Die speel veel lyrischer, emotioneler en impulsiever dan Jan, die op een rustige, meer doordachte manier improviseert met pure bebop-georienteerde lijnen, schrijft Jeroen de Valk. Er zijn overigens maar weinig muzikanten die vandaag de dag op zo'n hoog niveau jazz op de mondharmonica spelen: Toots Thielemans natuurlijk, de nestor van alle moderne mondharmonicaspelers, die maar door en door gaat ...... , Hendrik Meurkens, Howard Levy, Jan Verwey en, sinds kort, Ronie Verbiest. (Porgy en Bess januari 2010)

Bert van den Brink achter de piano in Porgy en Bess (foto: Hans Koert)

Bert van den Brink, zo schreef ik al eerder, werd geboren in juli 1958 en begon zijn carrière in de jaren tachtig, eerst als klassiek pianist, maar later sloeg de balans over naar de jazz. Zijn eerste opnamen waren in 1985 in het Amstel Octet, dat Chet Baker begeleidde, maar al snel ging hij eigen (solo) platen maken. Hij trad op met allerlei grootheden uit de jazz, zoals Lee Konitz, Toots Thielemans, Nat Adderley, Gino Vanelli en Dee Dee Bridgewater om er een paar te noemen. In 2007 kreeg hij de prestigieuze VPRO Boy Edgar prijs, waarbij vooral zijn vermogen tot luisteren werd geprezen.

Jan Verwey met (vooralsnog onbekende) pianist.

Jan Verwey nodigde Bert van den Brink uit, één van die muzikanten die hij hooglijk bewonderd vanwege de wijze waarop Bert luistert naar zijn medespelers en daarop muzikaal reageert. Bert, die zelf visueel gehandicapt is, weet op
onnavolgbare wijze te improviseren - ik mocht dat onlangs weer in een concert met Philip Catherine constateren. Jan en Bert namen het album op in twee dagen in de Abma Studio in Amsterdam. Die twee dagen waren heel onspannend. We hebben geen ritmesectie nodig, legde Jan aan Jeroen uit, we houden de maat bij in ons hoofd. Er werden verschillende nummers, meest standards, opgenomen, zoals het welbekende Stella By Starlight en How Deep Is The Ocean. Op het laatstgenoemde zingt Fay Claassen, één van onze meest getallenteerde jazzzangeressen van het moment. Opvallend is haar vertolking van de Parker compositie Perhaps, dat Bird opnam met zijn All-Stars in september 1948; Suzie Scraggs-Van de Geyn schreef de tekst. Fay Claassen, haar schitterende album Two Portraits of Chet Baker is een aanrader, heeft een schitterende stem, die prima past bij de improvisaties van beide heren. Op het album vind je ook een uitvoering van We Love Paris, een eigen compositie van Jan en Bert en het nummer I'm Glad There's You, een nummer aan de groef toevertrouwd door Jimmy Dorsey vlak voor de record ban in de jaren veertig in de VS. Eén van de nummers waar ik het meest van genoot is het openingsnummer oorspronkelijk geschreven door Dizzy, Groovin' High waarin Jan verrast met een prachtige be-bop entree en Bert zich in een typische ritmisch ingewikkelde solo duikt en ook weer heel boven water komt drijven: een bewijs dat deze heren elkaar op jazzgebied haarfijn aanvoelen. De laatste nummers zijn studiofantasieën - vrij improvisaties, die als opwarmertje in de studio gespeeld werden. Bert stelde voor een aantal als extra's, in de titel aangekondigd als Other Pieces, bij te voegen. Gewoon gaan zitten en spelen ....... suggereerde Bert en deze pure improvisaties laten, volgens Jan, horen wat voor soort opnamesessie dit geweest is.

Voor mij was het de eerste kennismaking met de muziek van Jan Verwey en ik hoop snel meer van hem te horen. Wie van de schitterende improvisaties houdt van Bert van den Brink en de chromatische mondharmonica van Jan Verwey kan deze plaat niet in het schap laten liggen. Hij is o.a. te verkrijgen bij Challenge records of via de website van Jan Verwey ( en uitraard bij je plaatselijke jazz-speciaalzaak.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Het is een misverstand als je mocht denken dat je jazz kunt leren spelen vanuit een boekje of door alleen maar de grote jazzmusici van vroeger te bestuderen. Jazzmuziek spelen is vooral een kwestie van luisteren - luisteren naar elkaar en daarop inspelen, reageren, improviseren ......... Jan Verwey en Bert van den Brink laten dit de luisteraar op een haast perfecte manier horen op hun nieuwste plaat Jan Verwey meets Bert van den Brink: Standards & Other Pieces. Ze bewijzen eens te meer waar een goed stel oren aan je hoofd toe kan leiden ........... De Keep swinging blog signaleert dit soort unieke documenten uit de jazz, die misschien anders onopgemerkt zouden blijven. Wil je niet missen, vraag dan de gratis nieuwsbrief aan.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions