De Hot Five en Hot Seven opnamen heruitgebracht

Some Like It Hot: The Hot Five Rediscovered (English) De Hot Five en Hot Seven herontdekt: Some Like It Hot (Nederlands) The Hot Five and Hot Seven recordings re-mastered (English) De Hot Five en Hot Seven opnamen heruitgebracht ( Nederlands)

Wat een geweldige muziek is dat en niet alleen uit historisch oogpunt! (vertaald) (Tom R.)
DE HOT FIVE EN HOT SEVEN OPNAMEN HERUITGEBRACHT
HANS KOERT

Een paar maanden geleden luisterde is naar de 4CD box getiteld The best of Louis Armstrong - the Hot Five and Hot Seven Recordings, uitgebracht door Columbia, gedigitaliseerd van de "original masters" door een groep o.l.v. Phil Schaap. In een eerdere bijdrage, getiteld De Hot Five en Hot Seven herontdekt: Some Like It Hot wees ik al op de hoge kwaliteit van deze bijna 85 jaar oude opnamen. Vandaag wil ik een aantal van die Hot Five en Hot Seven opnamen laten horen.

Lil Armstrong ( 1898-1971)

Lil Armstrong, geboren als Lil Hardin, getrouwd met Louis Satchmo Armstrong, had voor hem in 1925 een serie concerten georganiseerd met een orkest in de Dreamland club in Chicago. En, ook dankzij Lil, werd zo de Hot Five geboren, een groep afgekeken van Clarence Williams' Blue Five. Dankzij E.A. Fearn, hoofd van de opnameafdeling van Okeh, hadden ze het groene licht gekregen om, exclusief, op te nemen voor Okeh. Het was voor Louis niet moeilijk om de bandleden bij elkaar te krijgen voor deze studiogroep. Hij belde in eerste instantie oude vrienden, die hij nog vanuit New Orleans kende: Kid Ory, Johnny St. Cyr en Johnny Dodds deden graag mee en zijn vrouw Lil zou achter de piano plaats nemen.

The Hot Five: v.l.n.r.: Johnny St. Cyr - Johnny Dodds - Louis Armstrong - Kid Ory en Lil Armstrong

Ze begonnen om een repertoire bij elkaar te zoeken: I used to sit on the back steps of Lil's house and wrote five or six songs a day - just lead sheets. ( = Ik zat op het trapje achter het huis van Lil en schreef zo'n vijf á zes nummers per dag - alleen de melodielijnen) herinnerde Louis zich later, and Lil would put the other parts to them, cornet, clarinet, trombone etc. ( = en Lil voegde dan later de andere partijen toe voor de cornet, klarinet, trombone enz). Baby Dodds, die later in de Hot Seven's af en toe achter het slagwerk zat, herinnerde zich hoe er geoefend werd en iedereen zijn ideeën naar voren kon brengen: We weren't a bunch of fellows to write down anything; that would have made it too mechanical.( = We hielden niet zo van het opschrijven, dat zou het allemaal te statisch gemaakt hebben.). We would stop and talk it over more than anything else. (= We speelden, stopten en bediscussieerden alles tot in den treure). If there was any writing involved Lil would write down what the musicians were supposed to do. (= En als er iets genoteerd moest worden deed Lil dat - zij noteerde wat er van iedereen verwacht werd). ( Baby Dodds). Louis bepaalde voor iedereen wanneer hij een solo moest nemen en wanneer juist niet.

Lil Hardin sxheidde begin jaren dertig van Louis en ging muzikaal haar eigen weg in de jazz.

Eén van de meest virtuoze intro's in de jazz is ongetwijfeld die van Louis op trompet in West End Blues. De ultime test voor elke trompettist. Luister maar eens naar een fragment van dit nummer, gespeeld door Louis Armstrong's Hot Five, opgenomen in juni 1928. Deze Hot Five opname, waarbij de oude "cast" vervangen was door Fred Robinson op trombone, Jimmy Strong op rieten, Earl Hines aan de toetsen, Mancy Cara op banjo en Zutty Singleton op slagwerk (geweldig die perfect getimde meppen op het bekken - hiervan ga ik helemal uit mij dak). Inderdaad, voor wie heeft leren tellen, eerder een Hot Six dan een Hot Five, maar wie zal daar van wakker liggen? De naam Hot Five was immers een begrip!!

De schitterende geluidsrestauratie van de opnamen op deze Columbia 4CD box door Seth Foster, Ken Robertson, Tom "Curly" Ruff, Phil Schaap, Mark Wilder, Steve Berkowitz en Michael Brooks kan ik helaas hier niet laten horen. De fragmenten op deze blog komen van YouTube en niet van de CD - reden om deze schitterende verzameling te pakken te krijgen.

Louis Armstrong ( 1901-1971)

Louis Armstrong's Hot Five speelde in de zgn. New Orleans style, maar deze muzikale traditie uit het begin van de vorige eeuw had zich ondertussen geëvolueerd, nadat de musici New Orleans hadden verruild voor Chicago. De muziek, die Louis speelde was meegegroeid, maar de kenmerken van de New Orleans jazz, zoals de eenvoudige, maar nauwkeurige genoteerde arrangementen werden gecombineerd met spontane recht toe recht aan improvisaties (in vertaling)( The Essential Jazz Records (vol. 1) door Max Harrison a.o.). Tientallen, zo niet honderden boeken en artikelen zijn er al geschreven over de vroege Armstrong's en de Hot Five opnamen, dus waarschijnlijk zit niemand te wachten op nog een verhandeling van mijn kant, en daarom vind je die hier ook niet. Wel hoop ik, dat je, net als ik, verrast wordt door deze schitterende muziek en de perfecte geluidskwaliteit van deze 4CD box The best of Louis Armstrong ( the Hot Five and Hot Seven Recordings).
Alligator Blues ( oorspronkelijk uitgebracht als Alligator Crawl) op een Nederlandfse Parlophone uit 1936. (Hans koert verzameling)
Zelf heb ik twee Hot Seven opnamen op 78-toeren, The Alligator Crawl en de Potato Head Blues in mijn verzameling. Ik heb een 75-jaar oude Parlophone ( R 2185) 78-toerenplaat, een Nederlandse uitgave uit de The Second New Rhythm Style Series no. 115, waarschijnlijk uitgebracht in 1936 ( bedankt Han). Mijn plaat heeft de titel Alligator Blues in plaats van Alligator Crawl, maar het nummer is hetzelfde. Luister maar eens naar de Potato Head Blues, waarvan gezegd wordt dat het de beste is die Louis met zijn Hot Seven gemaakt heeft...........

Het nummer A Monday Date is ook zo'n opvallende plaat gemaakt door de Hot Five ( net als de bij de West End Blues eigenlijk de Hot Six). De plaat dateert uit juni 1928, toen de bezetting gewijzigd was: Louis Armstrong speelt nu trompet en is te horen met Earl Hines, die piano speelt en toendertijd zowat de beste pianist was die er rond liep. Wat een geweldig pianist. Aangezien het huwelijk met Lil verwaterd was, speelt zij geen piano meer in de Hot Five - uiteindelijk zou hun relatie in 1931 uitlopen op een scheiding. De andere musici kennen we al van de "Hot Six" opnamen hierboven. - Fred Robinson trombone, Jimmy Strong op rieten, Mancy Cara op banjo en Zutty Singleton slagwerk.

Earl "Fatha" Hines (1903-1983)

Earl Hines opent zijn eigen compositie met een fraai piano intro: Hey, say, Earl Hines, why don't you let us in on some of that good music, Pops? ( = Hey, Earl Hines, waarom laat je ons niet meespelen met dat fraaie stukje muziek van je?) vraagt Armstrong aan Hines na de intro. Well, come on, let's get together then. ( = Prima jongens, doe dan maar mee). Armstrong gaat verder: That sounds very good. ( = Dat klinkt erg goed). Hines antwoordt daarop: Yes, that sounds pretty good ( = Zeker, dat klinkt best wel goed). I'll bet that if you had half a pint of Mississippi gin you wouldn't say "That sounds pretty good".( = Ik weet zeker, dat als je een halve liter Mississippi gin op zou hebben je wel iets anders zou zeggen dan: "Dat klinkt best wel goed" ). Well anyhow we're gonna play anyway.(= Maar hoe dan ook, we gaan het toch gewoon spelen). Dan begint het nummer met een aantal schitterend getimde meppen van Zutty Singleton (alleen al voor die heerlijke droge tikken op de bekkens zou ik de plaat al kopen). Say, come on Zutty, whip those cymbals, Pops. (= Nou, Zutty, sla die bekkens maar eens, Pops)

Tenslotte nog een fragment, als eerbetoon aan Louis Armstrong's Hot Five met het, in mijn oren, verschrikkelijke doodgespeelde nummer, the Twelfth Street Rag, waarbij de melodie maar in je hoofd blijft hangen. Ook Fats Waller haatte dit nummer. Louis stoeit met het nummer, dat al tien jaar daarvoor door Earl Fuller met zijn Rector Novelty Orchestra was opgenomen, als of hij de draak steekt met de ragtimeachtige melodielijn, maar maakt er iets moois van en als je de ritmische patronen van de solo van Louis vergelijkt met die van John Thomas op trombone en Johnny Dodds op klarinet, dan hoor je snel wie hier de meester is. De droge knallen op de bekkens door Baby Dodds en de swingende tuba van Pete Briggs klinken fantastisch op deze opname.

Deze Columbia 4CD box, uitgebracht in 2008, is nog wel te bestellen bij de gespecialiseerde (online platenwinkel). Ook de JSP box heeft dezelfde opnamen heruitgebracht. Neem eens tijd om de muziek van de jaren twintig te herontdekken.

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Een aantal bezoekers van de vorige bijdrage over deze Hot Five en Hot Seven opnamen reageerden ( But what fantastic music this is, it's not just a historical curiosity... )(= Wat een geweldige muziek is dit en niet alleen vanuit historisch oogpunt) ( citaat Tom R.). De Sony box, zoals die in de VS uitgebracht werd en de JSP-box uit Engeland, zijn van diezelfde hoge kwaliteit en hebben nog een paar extra tracks van de Johnny Dodds Black Bottom Stompers, die in feite de Hot Seven onder schuilnaam waren voor Brunswick.
Als je dit soort muziek aanspreekt en wilt horen, dan zit je bij Keep Swinging goed, aangezien die zich niet beperkt tot alleen de modernere jazzstromingen, maar schatten opgraaft uit de hele (jazz)muziekgeschiedenis ( 1910-2010). Wil je niets missen dan is de nieuwsbrief wellicht een uitkomst. Vraag er naar!

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Satchmo's geheim

Louis Armstrong's teens in New Orleans ( English) Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans ( Nederlands) Satchmo's secret (English) Satchmo's geheim ( Nederlands)

Dat is'm nu - Herenigt met leermeester na meer dan 50 jaar
SATCHMO'S GEHEIM
Hans Koert

Eén van de meest populaire jazzartiesten van alle tijden is ongetwijfeld Louis Armstrong, ook wel bekend als Satchmo. Wie herkent niet zijn raspende stem, zijn hoge tonen uit zijn trompet en zijn altijd aanwezige doekje, dat hij altijd bij de hand heeft ...... Een tijdje geleden werd ik op een filmfragment gewezen dat ik al kende vanuit een boek, maar nooit had gezien – vandaag laat ik het zien.

Louis Armstrong's eerste cornet.
In een eerdere bijdrage, getiteld Louis Armstrong's Jeugdjaren in New Orleans schreef ik over de opgroeiende Louis in het Red Light district, de hoerenbuurt van New Orleans - Storyville; over zijn opvang in het tehuis voor zwarte probleemjongeren - the Home for Colored Waifs en zijn eerste muzieklessen met de band van het tehuis, The Colored Waif's Home Brass Band. Helaas zijn er alleen wat foto's bewaard gebleven en geen opnamen. Vandaag maken we een sprong van vijftig jaar vooruit - naar december 1965. Louis Armstrong in Blokker - Westfriesland ( mei 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Wie herinnert zich niet de quizprogramma’s op TV getiteld Babbelonië ( gepresenteerd door Jazzpianist Pim Jacobs) of het programma Wie Ben Ik? uitgezonden op de Nederlandse en Vlaamse TV? In Amerika had je soortgelijke programma’s, zoals I've Got A Secret ( = Ik heb een geheim), gepresenteerd door Steve Allen, ook ( toeval? ) een jazzpianist. In dit programma ontmoet Steve gasten, die “een geheim hebben” en aan de panelleden is het zaak om, binnen een vaste tijd, door vragen, achter het geheim te komen. In december 1965 heeft Steve Allen niemand minder dan Louis Armstrong uitgenodigd om deel te nemen in het programma en zijn "geheim" te vertellen. Louis had een pakketje bij zich met daarin zijn eerste cornet en achter het gordijn had hij ook nog eens zijn eerste trompetleraar Peter Davis, toen 83 jaar oud, uitgenodigd.

In het tweede fragment dat bewaard gebleven is, stelt Louis trots Peter Davis voor aan de kijkers met de woorden: This is him (= dit is 'm nu).

Louis ontmoet zijn leraar na meer dan 50 jaar (links: Peter Davis - rechts: Louis Armstrong)

Peter Davis vertelt dat hij zich nog herinnert dat Louis de hoge C kon blazen en nummers speelde als "Put On Your Gray Bonet". Wat daarna gebeurt, is eigenlijk te zot voor woorden. Davis wordt gevraagd om samen met zijn oud-leerling Louis wat te spelen. Steve Allen voegt er nog fijntjes aan toe: Davis hasn't played the cornet for more then 50 years ( = Davis heeft al meer dan vijftig jaar geen trompet meer aangeraakt). De oude man probeert tevergeefs wat klanken uit de trompet te persen. He has no chops (= Hij heeft geen gebit meer): legt Allen tot overmaat van ramp nog even fijntjes uit - This is fun and thriling !! ( = Dat wordt leuk !! ). Het is schokkend om te horen hoe hij stuttelend wat noten vormt........ Satchmo staat er grinnikend bij ( en kijkt er naar). David weet het nog zover te brengen dat hij een soort langzame versie van Oh When The Saints uit de oude cornet krijgt geperst, waarna Satchmo een tegenmelodie inzet en samen met zijn All Star Band ( die stonden toevallig (!) ook al gereed achter het gordijn), de melodie overneemt en het nummer afmaakt zoals het hoort te klinken.

Uiteraard weet ik niet van wie het idee afkomstig was om meneer Davis te laten spelen; wat mij betreft had Steve Allen het gewoon bij een babbeltje moeten laten en Louis met zijn All Stars laten spelen. Ook toen al zochten TV-programmamakers de grenzen van het fatsoen op om "mooie" TV te maken - wat dat betreft is er weinig verandert. Al met al een interessant filmfragment, dat ik jullie niet wilde onthouden.

Hans Koert
keepswinging@live.nl

De bijdrage van vandaag, die je zeker zal interesseren, is gewijd aan één van de allergrootsten van de jazz, Louis Satchmo Armstrong, De Keep Swinging blog is gewijd aan muziek en bestaat uit bijdragen over jazz en jazz-gerelateerde muziek uit de periode 1910 - 2010. De blog wordt maandelijks door meer dan 12.000 mensen bezocht ( 30 % uit Nederland - 25 % Verenigde Staten - 30 % West-Europa - 15 % rest van de wereld) en wordt tweemaal per week gepubliceerd in zowel het Engels als het Nederlands. Voor wie niets wil missen is er de wekelijkse nieuwsbrief. Je kunt hem hier aanvragen.

Tekening van Louis Armstrong is van R. Crumb uit zijn boek Heroes of Blues, Jazz & Country.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Satchmo's Secret

Louis Armstrong's teens in New Orleans ( English) Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans ( Nederlands) Satchmo's secret (English) Satchmo's geheim ( Nederlands)

This is him! - United after more then 50 years
SATCHMO'S SECRET
Hans Koert

One of the most popular jazz musicians of all ages must have been Louis Armstrong, known as Satchmo. His trumpet playing, his rasping voice and the white cloth he always kept in his hands while playing, are well known. A few weeks ago I saw a fragment on YouTube for the very first time, I had read about in a book, but never had seen it. Now it is available. I love to share it with you today.


One of Louis Armstrong's first trumpets.
In a previous blog, titled Louis Armstrong's Teens in New Orleans I wrote about his youth in New Orleans, about growing up in the Red Light district Storyville and about his teens in the Home for Colored Waifs. Here he learned to play music and he became a musician in The Colored Waif's Home Brass Band. It is a pity thatb only a few photos remain and no recorded sources. Today's fragment has to do with this part of his life - let's go to December 1965.
Louis Armstrong in Blokker - The Netherlands ( May 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

In The Netherlands most people will remember the quizzes Babbelonië ( hosted by jazz piano player Pim Jacobs) or Wie Ben Ik?, broadcasted on Dutch and Flemish TV networks; in the US a similar program was scheduled titled I've Got A Secret hosted by Steve Allen, also a jazz piano player (!). Steve Allen invited in his program guests who should bring a secret in and the members of the panel had to guess, asking questions, what the secret was ….. In December 1965 Steve Allen invited Louis Armstrong to introduce his secret. Louis had brought a package with his first cornet and behind the set he had invited, as his secret, his first teacher, Mr. Peter Davis, then 83 years old.

In the second fragment Louis proudly presents his former teacher with the words This is him.

Louis meets his teacher after 50 years (left: Peter Davis - right: Louis Armstrong)

Peter Davis says he remembers Louis hitting the high C and playing tunes like "Put on your Gray Bonet". What follows is really weird and shocking. Davis is invited to play the old cornet together with Louis. Steve Allen announces that Mr. Davis hasn't played the cornet for more then 50 years and that is clearly audible. The old man tries to make some tones out of the old cornet ( he has no chops, Allen explains, This is fun and thrilling .... which crowns everything) and it is shocking to hear him fumbling, while Satchmo chuckles with glee next to him. Davis starts a very slow and painful version of Oh When The Saints, and Satchmo starts to play a counter melody and takes it over and makes the tune sound, together with his all-star band, also present.

A historical document - okay - sure, but in my opinion it was not correct from Steve Allen, who was the chairman of this quiz ( and a musician himself), to let this happen - he should have protected this old man, even if he insisted to play......... What a shame .......... .

Hans Koert
keepswinging@live.nl

Today's contribution, dedicated to one of the greatest in jazz, Louis Satchmo Armstrong, is one of those numerous blogs that might interest you. This Keep Swinging blog is dedicated to music and shares its fasination for jazz and jazz-related music with more then 12,000 visitors a months ( 30 % The Netherlands - 25 % the US - 30 % Western Europe - 15 % rest of the world) and is published twice a week in both English and Dutch. If you don't want to miss any contribution I love to invite you to ask for the news letter: register Drawing of Louis Armstrong by R. Crumb in Heroes of Blues, Jazz & Country.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans

Louis Armstrong's teens in New Orleans ( English) Louis Armstrongs jeugdjaren in New Orleans ( Nederlands) Satchmo's secret (English) Satchmo's geheim ( Nederlands)

Hoe een straatschoffie uitgroeide tot een wereldster .....
LOUIS ARMSTRONGS JEUGDJAREN IN NEW ORLEANS
Hans Koert

Eén van de meest populaire jazzartiesten van alle tijden is ongetwijfeld Louis Armstrong, ook wel bekend als Satchmo. Wie herkent niet zijn raspende stem, zijn hoge tonen uit zijn trompet en zijn altijd aanwezige doekje, dat hij altijd bij de hand heeft ...... Een tijdje geleden werd ik op een filmfragment gewezen dat ik al kende vanuit een boek, maar nooit had gezien – hierover volgende week meer.
De Colored Waif's Home Brass Band. Louis vind je op de achterste rij bij het pijltje ( ca. 1910)

Louis werd geboren in New Orleans in augustus 1901 als de oudste zoon van William Armstrong en Mary Albert. William was de zoon van een voormalige slaaf. Toen Louis net geboren was, verliet zijn vader het gezin en trouwde met een andere vrouw. Louis en zijn jongere zusje Beatrice werden opgevoed door hun oma Josephine en oom Isaac. Als vijfjarige keerde hij terug naar zijn moeder en ging naar de Fisk School for Boys in New Orleans. De White Waifs' Home was een opvangcentrum voor ontspoorde blanke jeugd en het zal er in grote lijnen net zo toegegaan zijn als bij haar zwarte tegenhanger ....het Home for Colored Waifs.

Louis’ familie was arm en Louis moest al snel meewerken met het verdienen van geld om het gezin te helpen rond te komen. Hij verkocht kranten of verkocht voedsel dat overbleef van de restaurants. Zijn moeder werkte nu en dan als prostituee. Het Red Light district, Storyville, de hoerenbuurt, waar hij woonde, gaf hem de kans om in aanraking te komen met muzikanten, zoals Joe Oliver, die in Billy Phillips' 101 Ranch speelde aan de Franklin Street, maar Storyville was ook de plaats waar straatschoffies verkeerde dingen leerden.

Nog zo'n zeldzame foto van de Waifs' Home Band ( ca 1910s)

Toen hij elf was ging hij van school en begon te zingen in een zanggroepje, waarmee hij in Storyville geld ophaalde. Een harde en moeilijke tijd. Hij vond een plek om te wonen bij de Karnofskys, een joodse familie, die in New Orleans woonde. Tijdens een oudejaarsfeest ging het mis: Louis schoot in een overmoedige bui met het pistool van zijn stiefvader in de lucht en werd opgepakt. Hij werd, omdat hij al vanwege andere akkevietjes bekend stond bij justitie, in een tehuis geplaatst, het Home for Colored Waifs, een tehuis voor jonge zwarte probleemjongeren - dakloze zwervers. Het tehuis werd geleid door Joseph Jones en zijn vrouw Manuella. Het stond op de hoek van de Conti Street en de Rosedale Drive. Alleen kleurlingen werden hier toegelaten - er was ook zo'n tehuis voor blanke probleemjeugd, the White Waifs' Home. De Franse markt in New Orleans ( ca. 1910)

Louis kwam onder de hoede van Peter Davis, die hem introduceerde in de band van het tehuis, the Waifs' Home Band, eerst op tamboerijn later op slagwerk. Misschien een wat vreemde start, maar in New Orleans was het gebruikelijk dat als je een instrument wilde leren bespelen je begon met een slaginstrument om het ritme van de New Orleans muziek in de vingers te krijgen. Na die eerste maanden kreeg hij een mellofoon, een soort Franse Hoorn en tenslotte een bügel, zeg maar een trompet zonder ventielen. Hij bleek talent te hebben en groeide uit tot de leider van de band. Joe Oliver ( 1885-1938)
Op zijn veertiende werd hij ontslagen uit het tehuis en ging eerst bij zijn vader en stiefmoeder wonen en daarna weer voor korte tijd bij zijn moeder. Hij probeerde overdag op allerlei manieren in zijn onderhoud te voorzien - 's avonds speelde hij dan in de danszalen van het Red Light district, zoals dat van Henry Ponce's. Om een lang verhaal kort te maken ........... hij werd een veelgevraagd trompettist, die het vak leerde van New Orleans musici als Buddy Petit, Kid Ory en, vooral, Joe Oliver, die zijn mentor werd. Zijn eerste opnamen voor Gennett waren met King Oliver's Creole Jazz Band ( april 1923)

Luister naar zo'n klassieker: Dippermouth Blues - 11389 ( 6 april, 1923)

In het tweede deel van deze bijdrage: Sachmo's geheim, zal duidelijk worden waar deze uitgebreide intro over Louis' jeugdjaren voor dient ...........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Als je de verhalen zoals deze over de begin jaren van de jazz graag leest - de tijd toen het woord jazz alleen nog maar dubieuze betekenissen had - toen de muziek zich nog moest ontwikkelen vanuit allerlei culturele invloeden, dan zit je met de Keep Swinging blog op de juiste plek. Vandaag over een straatschoffie, die uitgroeide tot 's werelds bekendste jazzmuzikant: Louis Armstrong, die zijn debuut op de gramofoonplaaat maakte bij Joe Oliver, bijgenaamd The King. Als je niets wilt missen zou de nieuwsbrief een goed hulpmiddel kunnen zijn: registreer.
Tekening van Joe King Oliver door R. Crumb uit het boek Heroes of Blues, Jazz & Country.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker (1965)

A unique report: Louis Armstrong in Blokker ( 1965) ( English) Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker - 1965 ( Nederlands)

Unieke foto's en een ooggetuigenverslag
EEN UNIEK VERSLAG: LOUIS ARMSTRONG IN BLOKKER - 1965
HENRI HOOGEWOUD en HANS KOERT

Een paar maanden geleden plaatste ik een blog, over een legendarisch concert, dat precies vijftig jaar daarvoor, in mei 1959, had plaatsgevonden in de groenteveiling van Blokker: Satchmo, optreden in veilinghal van Blokker. Het concert was een daverend succes en Louis had beloofd terug te komen ......... en dat gebeurde ook - zes jaar later. Op Hemelvaartsdag 1965 ( 27 mei) stonden er twee voorstellingen gepland met Louis Armstrong en zijn All-Stars en één van de bezoekers, die er bij was, Henri Hoogewoud, nu woonachtig in Spanje, mailde me en wilde graag zijn foto's en herinneringen van dit concert op de Keep Swinging blog terug zien. Dit concert van mei 1965 was minder succesvol als het eerste, omdat er 's avonds "slechts" 1.800 fans op af gekomen waren; het middagprogramma, de matinée, telde zo'n 1.200 bezoekers. Hoewel de krantenkoppen het concert meedogenloos neersabelden: "Lege zaal voor Louis Armstrong" of "Krijgt Blokker een slechte naam: Louis Armstrong speelde voor akelige lege veilinghal" bracht Louis een spetterende show voor hen die aanwezig waren. Of het nu aan de voetbalwedstrijd Inter Milan - Benfica heeft gelegen, die dankzij de Eurovisie op de Nederlandse TV's live te zien was of de veranderende smaak van de jeugd ........... we kunnen er alleen maar naar gissen - feit is dat de bezoekers genoten. Henri maakte een zestigtal foto’s en heeft een selectie bij elkaar gezocht, die op deze blog voor het eerst worden getoond.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker.( v.l.n.r. zittend Tyree Glenn - Louis Armstrong - Eddie Shu - Danny Barcelona. Achter de piano op de rug gezien: Billy Kyle. Voorgrond: Buddy Catlett. ( mei 1965) ( foto Henri Hoogewoud)
Dit tweede concert van Louis Armstrong in Blokker op donderdag 27 mei 1965, begon minder spectaculair dan het eerste - geen grootse intocht georganiseerd door de bevolking van Blokker zoals in 1959. Zo'n 3.000 mensen hadden zich richting het Noord Hollandse Blokker, een dorpje tussen Hoorn en Enkhuizen, begeven om in twee concerten ( een matinee en een avondoptreden) de legendarische trompettist en zanger te komen zien. Louis had zijn All-Stars meegebracht met Eddie Shu op trompet, klarinet en tenorsax, Tyree Glenn op trombone en vibrafoon, Billy Kyle aan de piano, Buddy Catlett op bas en Danny Barcelona op slagwerk. Louis, de leider op trompet en als zanger, had Jewel Brown meegebracht, een 27-jarig zangeresje, dat al als tiener meeging op tournee met de band van Lionel Hampton. Ze zong van 1961 tot 1968 in Louis' All-Stars.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker ( mei 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Satchmo zette meteen met het eerste nummer, Royal Garden Blues, de toon voor het concert, dat voornamelijk bestond uit standards en nummers, die onder de handen van Louis, uitgegroeid waren tot hits: Mack the Knife, When it's Sleepy Time Down South, Tiger Rag, Lover Come Back To Me en I Left My Heart in San Francisco ( beide laatste gezongen door Jewel). Natuurlijk ontbrak ook Louis' laatste hit niet, Hello Dolly, dat hij in december 1960 op de plaat gezet had en dat was uitgegroeid tot een nummer één hit. Dit nummer was gebruikt in de musical Hello Dolly. Andere nummers, die waarschijnlijk vertolkt werden, afgaand op de titels, die een week later in Parijs werden gespeeld, waren de bekende standards als Indiana, Back O'Town Blues, Perdido, Blueberry Hill, Bill Baily en de minder bekende It's Easy to Remember en When I Grow Too Old To Dream. Het concert, Louis' laatste optreden in ons land voordat hij zes jaar later zou overlijden ( mei 1971), werd een financiële flop - de organisatie bleef achter met een schuld van 37.000 gulden.

Het publiek in Blokker moest op veilingkistjes zitten. ( mei 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Henri Hoogewoud, die bijna alle foto's op deze blog maakte, heeft zijn herinneringen van dit concert op papier gezet:

De verwachtingen waren hoog gespannen. Eindelijk zou ik Louis live zien optreden Zijn eerste concert in Blokker had ik jammer genoeg gemist. Het was de eerste keer dat ik in Blokker kwam; ik was dan ook verbaasd te zien hoe een veilinghal was veranderd in een “concertzaal”. Stoelen waren er niet, we moesten op veilingkistjes zitten. De zaal was niet echt afgeladen maar dat gaf het geheel nu juist een gemoedelijke sfeer.

Louis Armstrong en Gert Timmerman ( Bron: De Beeldbank - Nationaal Archief)

Het voorprogramma werd verzorgd door een orkest met Gert Timmerman aan de klarinet. Nu was ik helemaal geen fan van een zingende Gert, maar ik moet eerlijk zeggen, dat ik verbaasd was, hoe hij voortreffelijk en swingend de klarinet bespeelde. In de pauze moest de arme Louis Armstrong, omdat hij bij dezelfde platenmaatschappij zat, opdraven om hem een gouden- en diamantenplaat te overhandigen voor zijn “Ik heb eerbied voor jouw grijze haren”. Na de pauze dus eindelijk Louis Armstrong. Het toneel was ook opgehoogd met veilingkistjes en hier en daar wat bloemen. In het midden van de zaal een soort verhoogd platform voor fotografen. De bühne zelf hing vol met snoertjes, die aan een flitsinstallatie vast zaten. De LIFE-fotograaf John Loengard moest een reportage maken van de optredens in Europa, dus ook Blokker. Zijn foto’s werden gepubliceerd in het LIFE Magazine van 15 April 1966. Loengard kon overal op de bühne zijn Leica aankoppelen aan de flitsinstallatie om te fotograferen, wel even wat anders dan zoals dat nu gaat met die digitale camera's. Louis Armstrong. Achter hem Eddie Shu op klarinet. (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Ik had mijn camera ook meegenomen, een, zoals dat in die tijd hoorde, Ashi Pentax. Mijn vriendin en twee vrienden zaten ergens in het midden van de zaal en ik liep wat rond alsof ik er bij hoorde. Ik maakte hier en daar een praatje en stond, bijvoorbeeld, op een gegeven moment, te praten met een man in een glitterpak ("Weet je", vroeg mijn vriendin later, "met wie jij stond te praten...? Met Gert Timmerman!.... oeps). Tegenwoordig zou er een cordon om het toneel zijn gebouwd; toen was het nog gezellig en kon je gewoon rondlopen en fotograferen zonder dat iemand zich daar iets van aan trok. Ik heb, denk ik, zo’n 60 foto’s gemaakt, waar van hier een paar voorbeelden.

Louis Armstrong (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)

Na afloop van het concert wilde ik toch wel graag een handtekening organiseren, maar de artiesteningang was door “bewakers” geblokkeerd en ik kwam er niet doorheen. Dan maar naar buiten en door de voordeur van het huis naast de hal naar binnen en ja daar was ie, in de keuken en ging net de woonkamer binnen. De keuken zelf was het domein van de orkestleden die gemoedelijk aan de koffie of zo zaten. De huiskamer was nog even verboden terrein voor me; ik moest wachten tot Louis een seintje gaf.

Louis zingt. v.l.n.r.: Tyree Glenn - Louis Armstrong - Danny Barcelona - Eddie Shu. (Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)
Mijn vriendin en twee vrienden hadden geen idee waar ik zat, dus moest ik ze waarschuwen, dat ik aan het wachten was. Dat is nu het verschil; als je binnen bent kun je makkelijk weer naar buiten, dus vertelde ik de bewakers dat mijn camera nog binnen lag en dat ik even de zaal in moest. Zo kon ik dus makkelijk weer door dezelfde deur de keuken in. De kamerdeur ging open en daar zat ie aan de tafel. Of ik er bij kwam zitten? Hij had alle tijd voor een gesprek; hij vroeg allerlei dingen over de camera en voor wie de foto’s waren etc. Bijna vergat ik de handtekening en het enige dat ik bij me had was het entreekaartje van Blokker, Ik bewaar het nog steeds als een echt relikwie. ( Henri Hoogewoud. )

Tyree Glenn en Louis Armstrong ( Blokker - 1965) ( foto: Henri Hoogewoud)
Het concert met Louis Armstrong zou één van de laatste worden in een reeks van concerten, die in het voorafgaande decennium in Blokker werden georganiseerd - Naast het eerste Armstrong concert van 1959 waren grote namen waren hem voorafgegaan: Benny Goodman, The Pretty Things, Robert Stolz, Nana Mouskouri, Jacques Brel en ............ natuurlijk niet te vergeten de Beatles. En dan vergeten we gemakshalve maar even onze eigen "popsterren", The Dutch Swing College Band, Rita Reys met het trio van Pim Jacobs, The Blue Diamonds en Mieke Telkamp. Het einde van een tijdperk ...............

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Ik wil graag Henri bedanken voor het mogen gebruiken van zijn foto's en herinneringen. Het is, denk ik, goed dat die niet in de vergetelheid belanden, maar met toekomstige generaties gedeeld worden.

Als je deze Keep Swinging blog regelmatig bezoekt, zou het jammer zijn als je bijdragen zou missen. Word daarom vriend van deze Keep Swinging blog en ik houd je gratis op de hoogte van nieuwe bijdragen of interessant jazz nieuws, dat je zeker zal interesseren. Meld je aan als vriend en ik houd je op de hoogte.

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions

A unique report: Louis Armstrong in Blokker - 1965

A unique report: Louis Armstrong in Blokker ( 1965) ( English) Een uniek verslag: Louis Armstrong in Blokker - 1965 ( Nederlands)

Unique photos and an eyewitness report
A UNIQUE REPORT: LOUIS ARMSTRONG IN BLOKKER - 1965
HENRI HOOGEWOUD and HANS KOERT

A few months ago I posted a blog, titled Satchmo, live in an auction hall in Blokker, about a legendary concert by Louis Armstrong then 50 years ago, May 1959. It was a great success and Louis had liked it very much - he promised to come back. And he did so .......... six years after this concert Louis returned to Blokker, a small village between Enhuizen and Hoorn in, what we call, de kop van Noord-Holland, the northwestern part of The Netherlands and Henri Hoogewoud, now living in Spain, joined that concert with his camera; a concert which was less successful then the first one. Only 1,800 fans had found Blokker for that concert, that was scheduled on the 27th of May, 1965. Looking back upon this, the football game between Inter Milan and Benfica on Dutch television, a live report, thanks to Eurovision, could be the reason, or, more likely, the growing interest by the youth for new music styles. Well never mind, Henri made a lot of pictures and loves to share his remembrances and a selection of his photos with the visitors of the Keep Swinging blog.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker.( f.l.t.r. sitting Tyree Glenn - Louis Armstrong - Eddie Shu - Danny Barcelona. Behind the piano Billy Kyle. In front: Buddy Catlett. ( May 1965) ( photo courtesy Henri Hoogewoud)
This second concert by Louis Armstrong in de Veilinghal of Blokker on Thursday, the 27th of May, 1965, Ascension Day, ( and his last one in Holland) started less spectacular then 6 years ago - no great entry in the village of Blokker like in 1959, but, nevertheless, 3,000 people joined both concerts in the auction hall. Louis had brought his All-Stars, feautirng Eddie Shu on trumpet, clarinet and tenor saxophone, Tyree Glenn on trombone and vibes, Billy Kyle at the piano, Buddy Catlett on bass and Danny Barcelona on drums. Louis, the leader on trumpet and vocals of course, had brought Jewel Brown, a 27 years young vocalist, who had performed with Lionel Hampton as a teenager and sung in Louis Armstrong All-Stars from 1961 up to 1968.

Louis Armstrong All-Stars in Blokker ( May 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

Two concerts were schedulde: a matinee and one in the evening; 1,800 men visited the latter. Satchmo opened the concert with the Royal Garden Blues, the overture for a series of jazz standards as played regular by Louis's All-Stars: Mack the Knife, When it's Sleepy Time Down South, Lover Come Back To Me and I Left My Heart in San Francisco ( both with Jewel singing), Tiger Rag and, of course, Louis's last hit, Hello Dolly, he recorded in December 1960. This tune, was used in the musical Hello Dolly and became a hit thanks to Louis's version. Other tunes performed might have been, according the Paris concert a week later, Indiana, Back O'Town Blues, Perdido, Blueberry Hill, Bill Baily and the less known It's Easy to Remember and When I Grow Too Old To Dream. The concert was a financial flop - the organization had a loss of 37,000 Dutch guilders.

The audience in Blokker had to sit on crates. ( May 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

Let's share Henri Hoogewoud's memories to the 1965 Armstrong concert ( in translation):

We were really excited for the concert - finally we should see him live in concert - Louis Armstrong in person. It was a pity, but I missed his first concert in Blokker in 1959. It was, in fact, the first time I was in de Veilinghal in Blokker. I was surprised to learn how they had changed it into a real concert hall; no chairs at all - we had to sit on vegetable crates and the hall wasn't jam-packed as I had expected. Well, that was no problem, because their was a relaxed atmosphere.

Louis Armstrong and Gert Timmerman ( Source: De Beeldbank - National Archive)

The concert started with Gert Timmerman and an orchestra, featuring Gert on clarinet. As I was not a fan of Gert Timmermans singing, I learned that he really could swing on the clarinet. During the break, poor Louis had to present Gert a golden and a diamond record for his "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren", a 1963 hit in Holland. After the break: Louis Armstrong in person. The stage was build with all kind of platforms made with crates and decorated with flowers; in the centre of the hall a place was created for the photographers. On stage they had create a construction for flashlight, with cords all over the place. Life photographer John Loengard had to make a photo report of Louis' concerts in Europe. Of course Blokker was one of the concerts to register. His photos were released in LIFE Magazine of the 15th of April, 1966. Loengard could takes his photos, walking around and connect his camera to the flashlight installation wherever he wanted; what a different with the digital camera’s now a days.

Louis Armstrong. Behind him Eddie Shu on clarinet. (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

I brought my own camera, an Ashi Pentax. My girlfriend sat with some friends in the center of the audience and I could walk around, as if I was one of the organization and talked to people. One time, I remember, I talked to a man in a glitter costume. Later my girl friend told me I had talked to Gert Timmerman! .... oops. This would be impossible now a days - the security men would protect the artists and the stage. In those days, it seemed that nobody cared if you walked around, making photos. I think I must have made ca 60 photos during the concert; I selected some to share with you in this blog.

Louis Armstrong (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)

After the concert I loved to have an autograph of Louis, but the stage door was secured and I couldn't get in. So I went outside and walked to the house next to the auction hall and entered it. There I saw him, in the kitchen, just entering the living room. In the kitchen all the members of the orchestra were having their coffee - I couldn't enter into the living room - I had to wait until Louis invited me.

Louis singing. f.l.t.r.: Tyree Glenn - Louis Armstrong - Danny Barcelona - Eddie Shu. (Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)
In the mean time my friends had lost me and didn't know where I was, so I had to contact them that I was waiting for permission to meet Louis. Well, if you are already inside the house, you can easily leave the house and return later. I told the security that I had forgotten to take my camera from the hall and so I could inform my friends. Back in the kitchen Louis invited me to come in. There he was, sitting at the table. "Please sit down", he invited me. He had enough time to talk to me, about my camera and about my photos .....I almost forgot to ask him for an autograph and the only paper I found in my pocket was the entree ticket of the Blokker concert - I still have it ..... as a relic !!
Henri Hoogewoud ( translation: Hans Koert)

Tyree Glenn and Louis Armstrong ( Blokker - 1965) ( photo courtesy: Henri Hoogewoud)
It was one of the last concerts organized in the Veilinghal Op Hoop Van Zegen of Blokker - one of the last concerts in a series of legendary concerts, like the one with Louis Armstrong in 1959, the concerts with Benny Goodman, The Pretty Things, the Dutch Swing College Band, Robert Stolz, Rita Reys with the Trio Pim Jacobs, Nana Mouskouri, Jacques Brel and ............ the Beatles of course. The end of a period........

Hans Koert

keepswinging@live.nl

I love to thanks Henri for sharing his photos and remembrances to this concert. It is good that such information should be shared with further generations!

Become a friend of this Keep Swinging blog and receive a message each time a new contribution has been posted. Please register and be informed. If you have photos or remembrances to share with the visitors of this blog, please contact.


Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Friends of the Keep Swinging blog Keep Swinging Contributions