A Danish Viking Arne (Papa) Bue Jensen Rienus Kanning translation: Hans Koert Arne Bue was born in Copenhagen on the 8th of May 1930. He became the official ambassador of Danish jazz, received golden record awards and the Keys of the city of New Orleans. He became a jazz icon in Dixieland, not only in Denmark, but also in the rest of the world. As a kid, Arne Bue Jensen became fascinated by Jazz, and this adoration grew when he received a pile of records from his brother with recordings made by Harry James, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Glenn Miller and Bert Ambrose. Some records were made by musicians who revived the New Orleans musical tradition; musicians like Bunk Johnson and George Lewis. Ken Colyer, Papa Bue and George Lewis After the war Arne became a sailor for a few years and visited ports all around the world, where he listened and enjoyed other styles of rhythms and harmonies. When he returned to Denmark he followed the dictates of his heart and started to play jazz music. He borrowed 375 kronur, a large amount of money in those days, to buy a slide trombone and it took him years to refund it. Karl Friss, who played the trombone in the Royal band, learned him the seven positions of the slide; for the rest Arne was self-taught. Soon he played with other young jazz musicians and performed in several clubs and bars in Copenhagen, with bands like the Royal Jazzman (later the Bohana Jazz Band), Henrik Johansen’s Jazz Band and the Saint Peter Street Stompers.Arne recorded as a side man on several recordings with these bands. In the mid 1950s he played in the bars around “Nyhavn”, where Copenhagen’s nightlife is situated.
In Cap horn, May 1956, several young musicians like Arne Bue Jensen, Jørgen Svare (clarinet) Ib Lindschouw (drums), Hans Jørgen Larsen (trumpet), Erik Carlsen (bas) and banjo player Poul Harder used to jam together, but they were not a regular band. A similar jam group contained banjo player Bjarne Rønne Pedersen, nicknamed “Liller”. This “Liller” had some troubles with the new trumpet player in his band, so he moved to Arne’s group, that got the name Papa Bue’s New Orleans Jazz Band. Arne Bue, because he was the eldest in the band ( only 28) AND father, was nicknamed Papa Bue. The musicians in this band became a solid factor in the Papa Bue’s New Orleans Jazz Band and the Viking Jazz Band.
The band was enlarged with bass player Eric Clausen and trumpet player Hans Jørgen Larsen. They played in kro’s ( = restaurants) and bars in Nyhavn in Copenhagen. In the summer of 1956 the band got a contract to play in Germany. Bass player Erik Clausen didn’t want to leave for Germany and prefered to stay in Denmark;“Basse” Mogens Seidelin took his plays as bass player. The others travelled to Hamburg, but there was no contract at all, so they decided to stay there for a couple of days, sleeping in the parks and were on the breadline. Finally they got a gig in Sankt Pauli, the night life spot of Hamburg. They returned to Copenhagen in September 1956. They had some popularity now and for the first time they were invited to play in venues in Germany, like an October 1956 concert in Itzehoe. Larsen left the band and the German musician Gerhard Vohwinkel became the new trumpet player.
Back in Copenhagen Storyville recorded its first album with Vohwinkel, although he was only for two months part of the band. In December he was arrested by the Danish fremmed politi, the aliens police, and sent back to Germany. There were several trumpet players that took his place, like the Englishman Bob Wallis and the DanishTheis Jensen. They had become a sough after band with performances in several nightclubs in Copenhagen, where they were active from noon until sunrise next morning. They also performed in Sweden. A show on a winter evening in Cap horn in 1957 would become a memorable concert, as an US journalist and vocalist wrote an article about the concert, labelling the men as the Danish Vikings, who played the original New Orleans and Chicago jazz even better then any US band at that moment. Since that article the band called it selves:Papa Bue’s Viking Jazzband. An important trumpet player for the band has been Finn Otto Hansen, a technically superb player, who brought the band to a higher level. The band was ready to conquer Europe now ………. . Although the band played on a professional high level, there where but few gigs available arond that time. To earn a living the members had to keep temporary jobs like Papa Bue who worked in a shoe factory, Finn Otto Hansen, who became a smith, Jørgen Svare studied classical languages, “ Liller” was a labourer, Ib Lindschouw was an errand boy and Mogens “Basse” Seidelin was an mechanical engineer in Sweden.
In the fall of 1958 they recorded their first album as the Papa Bue Viking Jazz Band. They got a million seller with “Schlafe Mein Prinzchen”. This tune was a smash hit. In 1959 Papa Bue toured along Denmark with the New Orleans legend George Lewis, the one who fascinated Papa Bue when he was a kid. They recorded several albums. The band took part of several films, like the German movie: “Jazzband-It” and they recorded the signature tune for the popular Olsen Banden films. Another important member of the band was, Jørn “Jønne” Jensen, who was a piano player and the leader of the Storyville Jazz Band during the second half of the 1950s. He played in Papa Bue’s Viking Jazzband since 1965. Enjoy this fragment made in 1981 by Papa Bue's Viking Jazz Band ( incl. Acker Bilk) playing Sweet Georgia Brown. The personel is: Ole Stolle trumpet, Arne (Papa Bue) Jensen trombone, Acker Bilk clarinet, Jørn Jensen piano, Jens Sjølund bass and Søren Houlind drums.
The Papa Bue Discography contains ca. 50 albums, from 45rpm up tp CDs. The band became real popular in Denmark, when “Liller” started to sing into Danish. At the moment Arne Bue Jensen, Papa Bue, is the only original member of the 1956 band. Jørgen Svare left the band and has his own jazz band now; Siedelin and Lidschouw have left too. “Liller“ left the band a few times and started a solo career, but passed away in 1993. Since “Liller” left, there hasn’t been any banjo player in the band.
Papa Bue is still extremely popular in Denmark, although his playing is over the top now. Thanks to his band mates he is still able to pull his weight in the band, although his health is failing. Of course we hope to have him with us for a very long time.
Een Deense Viking Arne (Papa) Bue Jensen Rienus Kanning Arne Bue werd geboren op 8 mei 1930 in Kopenhagen; werd de officiële ambassadeur van de Deense Jazz; ontving gouden platen en de gouden sleutel van de stad New Orléans en is uitgegroeid tot een jazzlegende in Denemarken en de rest van de wereld. Succes, dat hem niet zomaar aangewaaid is.
Op jonge leeftijd had Arne (Papa) Bue Jensen al interesse in muziek, maar zijn belangstelling voor Jazz kreeg hij tijdens de oorlog toen zijn broer, die hielp met het overvaren van vluchtelingen naar Zweden, thuiskwam met een kist jazzplaten. Arne kreeg ze. Het waren platen met opnamen van de grote big bands van Harry James,Artie Shaw, Tommy Dorsey, Glenn Miller en Bert Ambrose. Er zaten ook platen tussen van musici als Bunk Johnson en George Lewis, die gangmakers waren van de New Orleans Revival beweging. Vooral de twee laatstgenoemden stimuleerden Arne; later kwamen er platen bij van musici als Louis Amstrongen Kid Ory. Ken Colyer, Papa Bue en George Lewis Na de oorlog was hij een tijdje matroos en kwam zo in allerlei buitenlandse havens, waar hij ideeën op deed en deze melodieën en ritmes nam hij mee naar zijn vaderland Denemarken. Eigenlijk ging zijn hart uit naar het zelf jazz spelen, dus leende hij 375 kronur en kocht een trombone. Dat was in die tijd een hele som geld en hij deed er jaren over om het geleende geld terug te betalen. Hij leerde van Karl Friss, die bij de Koninklijke Kapel speelde, de zeven posities van de schuif van de trombone; de rest heeft hij zich zelf aangeleerd. Al gauw kon Arne met andere jonge jazzmusici meespelen en speelde hij mee in verschillende jazzbandjes in Jazzclubs in Kopenhagen, zoals met de Royal Jazzman (later veranderde de naam in Bohana Jazzband), Henrik Johansen’s Jazzband en de Saint Peter Street Stompers. Er zijn verschillende platen uitgebracht waarop Arne Bue Jensen te horen is. Midden jaren vijftig was hij vooral terug te vinden in de bars rond het “Nyhavn”, het haven- en uitgaansgebied van de stad. Zo ook op een avond in mei 1956 in Cap Horn. Er waren verschillende jonge musici, onder wie Arne Bue Jensen, Jørgen Svare (klarinet) Ib Lindschouw (slagwerk), Hans Jørgen Larsen (trompet), Erik Carlsen (bas) en banjoist Poul Harder. Zij speelden wel samen als een band, maar vormden samen geen groep. Zo was er nog een andere “band”, waarin een banjoist Bjarne Rønne Pedersen speelde , door sommigen “Liller ”genoemd. Deze “Liller” kon niet met de nieuwe trompettist van zijn band door één deur en stapte over naar de eerder genoemde groep, die Papa Bue’s New Orleans Jazzband werd genaamd. Arne Bue werd, omdat hij de oudste was ( 28) en reeds vader, Papa Bue genoemd. Ondanks het verschil in leeftijd, 20, 21,26 en 28 jaar bleven zij jaren lang de basis van Papa Bue’s New Orleans Jazzband en de latere Viking Jazzband. De band werd aangevuld met bassist Eric Clausen en trompettist Hans Jørgen Larsen. De band speelde in restaurants (kro’s) en bars in “Nyhavn” in Kopenhagen. In de zomer van 1956 kreeg de band een contract in Duitsland. Bassist Erik Clausen wilde niet mee naar Duitsland en bleef in Denemarken. Zijn plaats werd ingenomen door de 21 jarige “Basse” Mogens Seidelin. In Duitsland, Hamburg om precies te zijn, bleek van een contract echter geen sprake. Ze besloten daarom om een paar dagen in Hamburg te blijven, leefden op droog brood en sinasappelen en sliepen op banken in het station of in het park. Overdag liepen ze alle bars af hopend op een schnabbel. Het lukte om een contract te krijgen in één van de populairste restaurants in Sankt Pauli, de uitgaansbuurt van Hamburg. Ze bleven er tot begin september 1956 spelen, om vervolgens weer naar Denemarken terug te zullen keren. De band was ondertussen zo populair geworden dat er in verschillende plaatsen in Duitsland optredens werden gepland. Hun eerste “echte “ optreden in een theater was in het Duitse Itzehoe. Dat was in oktober 1956. Trompettist Larsen haakte op het laatste moment af en zijn plaats werd ingenomen door de Duitse trompettist Gerhard Vohwinkel. Vohwinkel bleef bij de band toen deze terugkeerde naar Denemarken. Daar kreeg de band een platencontract bij Storyville, en werd de eerste LP met Vohwinkel opgenomen. Vohwinkel heeft maar kort bij de band gespeeld. Kort voor kerstavond werd hij door de Deense vreemdelingenpolitie opgepakt en het land uitgezet. Verschillende trompettisten volgden hem op, waaronder de bekende Engelse trompettist Bob Wallis en de Deen Theis Jensen. De band werd populair en er volgden optredens in diverse nachtclubs in Kopenhagen, waar ze vaak op de middag begonnen met optreden en daarna de hele avond en nacht doorspeelden. Ook in Zweden volgden optredens. Op een winteravond in 1957 speelde de band in Cap Horn, toen een Amerikaanse cartoontekenaar, componist en zanger voor het blad Playboy een stuk schreef over de “Vikingen uit Denemarken” die onvervalste New Orleans en Chicago jazz speelden en dit beter deden dan menig Amerikaanse band. Dit artikel was de reden dat de band de naam veranderde in Papa Bue’s Viking Jazzband. Een trompettist, die erg belangrijk voor de band is geweest, was Finn Otto Hansen. Hij was technisch briljant en zorgde ervoor dat de band een hoog niveau bereikte. De band was nu klaar voor Europa. Helaas was er in die periode weinig werk in Europa en ook in Denemarken waren er niet veel optredens. Om in hun levensonderhoud te voorzien hadden de leden allemaal een tijdelijk baantje. Zo was Papa Bue een tijdje werkzaam in een schoenfabriek, Finn OttoHansen, was smid, Jørgen Svare student Klassieke talen; “ Liller”, arbeider, Ib Lindschouw loopjongen en Mogens “Basse” Seidelin werktuigbouwkundig ingenieur in Zweden. In het najaar van 1958 werd de eerste LP als Papa Bue’s Viking Jazzband opgenomen. Velen zouden er nog volgen. Het bekendste nummer van de band is en blijft “Schlafe Mein Prinzchen”. Er werden meer dan 1 miljoen exemplaren van deze plaat in Europa verkocht. Er volgden nog vele hits. In 1959 toerde Papa Bue met zijn band door het land. De New Orleans legende George Lewis, de man wiens platen hij in de oorlog beluisterde, maakte deel uit van zijn band. Hij nam ook diverse platen met hem op. De band speelde een nummer in een Deense film, werkte mee aan een Duitse film die “Jazzband-It" heet en speelde de titelsong voor de populaire Olsen Banden films. De band maakte daarnaast nog platen voor reclame doeleinden, zoals een single voor een modezaak en een LP voor de Deense Metaalunie enz. Een andere belangrijke man voor de band was de pianist, Jørn “Jønne”Jensen , die van 1955 t/m 1959 leider was van de Storyville Jazzband. Vanaf 1965 speelt “Jønne “ bij Papa Bue’s Viking Jazzband.
Het volgende fragment dateert uit 1981. De Papa Bue's Viking Jazz Band ( incl. Acker Bilk) speelt hier Sweet Georgia Brown. De leden van de band zijn: Ole Stolle trompet, Arne (Papa Bue) Jensen trombone, Acker Bilk klarinet (gastspeler), Jørn Jensen piano, Jens Sjølund bas en Søren Houlind slagwerk. Er verschenen ruim 50 lp’s , daarnaast singels en EP’s en de laatste jaren uiteraard veel cd’s. De band werd in Denemarken pas echt populair toen “Liller” in het Deens begon te zingen. Arne Bue Jensen, Papa Bue, is momenteel de enige van de originele bandleden van 1956. Jørgen Svare heeft de band verlaten en speelt in een eigen jazzgroep, Siedelin en Lidschouw hebben de band ook verlaten. “Liller “verliet de band, kwam weer terug, om niet lang daarna weer te vertrekken. Hij ging een paar jaar solo spelen en is in 1993 overleden. Het is opmerkelijk dat na het vertrek van “Liller” nooit meer een banjoist bij Papa Bue’s Viking Jazzband heeft gespeeld. Papa Bue is in Denemarken nog razend populair, hoewel zijn spel geen hoogstaand niveau meer heeft. Te vaak moeten de bandleden zijn muzikale tekortkomingen verbloemen, door zijn gevorderde leeftijd ( 79 jaar) en zijn lichamelijke aftakeling, tengevolge van het veel reizen, drank en sigaretten.
Arne (Papa) Bue Jensen - Een Deense Viking (Nederlands) Arne (Papa) Bue Jensen - A Danish Viking (English) Arne (Papa) Bue Jensen - En dansk Viking (Dansk) 
As a kid, Arne Bue Jensen became fascinated by Jazz, and this adoration grew when he received a pile of records from his brother with recordings made by Harry James, Artie Shaw, Tommy Dorsey, Glenn Miller and Bert Ambrose. Some records were made by musicians who revived the New Orleans musical tradition; musicians like Bunk Johnson and George Lewis.
Ken Colyer, Papa Bue and George Lewis
Soon he played with other young jazz musicians and performed in several clubs and bars in Copenhagen, with bands like the Royal Jazzman (later the Bohana Jazz Band), Henrik Johansen’s Jazz Band and the Saint Peter Street Stompers. Arne recorded as a side man on several recordings with these bands. In the mid 1950s he played in the bars around “Nyhavn”, where Copenhagen’s nightlife is situated.
In Cap horn, May 1956, several young musicians like Arne Bue Jensen, Jørgen Svare (clarinet) Ib Lindschouw (drums), Hans Jørgen Larsen (trumpet), Erik Carlsen (bas) and banjo player Poul Harder used to jam together, but they were not a regular band. A similar jam group contained banjo player Bjarne Rønne Pedersen, nicknamed “Liller”. This “Liller” had some troubles with the new trumpet player in his band, so he moved to Arne’s group, that got the name Papa Bue’s New Orleans Jazz Band. Arne Bue, because he was the eldest in the band ( only 28) AND father, was nicknamed Papa Bue. The musicians in this band became a solid factor in the Papa Bue’s New Orleans Jazz Band and the Viking Jazz Band.
The band was enlarged with bass player Eric Clausen and trumpet player Hans Jørgen Larsen.
Back in Copenhagen Storyville recorded its first album with Vohwinkel, although he was only for two months part of the band. In December he was arrested by the Danish fremmed politi, the aliens police, and sent back to Germany. There were several trumpet players that took his place, like the Englishman Bob Wallis and the Danish Theis Jensen.
An important trumpet player for the band has been Finn Otto Hansen, a technically superb player, who brought the band to a higher level. The band was ready to conquer Europe now ………. .
In the fall of 1958 they recorded their first album as the Papa Bue Viking Jazz Band. They got a million seller with “Schlafe Mein Prinzchen”. This tune was a smash hit.
Another important member of the band was, Jørn “Jønne” Jensen, who was a piano player and the leader of the Storyville Jazz Band during the second half of the 1950s. He played in Papa Bue’s Viking Jazzband since 1965.
