Frank Emilio: A Cuban Piano Player

What's your favorite? KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
START: To the latest blog Naar de laatste blog
ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaamse deel met een nummer, waarvan we titel, woorden en akkoorden zoeken.)
FRANK EMILIO y su QUINTETO INSTRUMENTAL DE MÚSICA MODERNA
Last year the music of Frank Emilio, recorded in 1960, was reissued on a Casa de Música CD by Foreign Media Music. It contains, as the cover reads, music recorded in Havana Cuba 1959-1960 by Frank Emilio y su Cuban Jazz Combo. In fact it is a reissue of the Egrem LP Color y ritmo recorded by Frank Emilio y su Quinteto instrumental de Música Moderna. The members of this quintet were Frank Emilio at the piano, Orlando "Papito" Hernandez on the bass, Guillermo Barreto on drums, Tata Guines on congas and Gustavo Tamayo on the güiro ( a notched hollowed-out gourd ).

Frank Emilio Flynn was born in Havana, Cuba April 1921 and passed away August 2001. He learned to play the piano at the age of ten and won an amateur contest in the city Havana. When he was twelve years old he became blind, but continued to play the piano and even learned to read music using braille. During the 1930s he earned a living as a music teacher, but at night he played the piano with his band on radio programs. During the 1940s he he worked with great Cuban musicians like Antonio Romeu, José "King" Mendez and the Ignacio Pineiro Septeto Nacional.
In the 1950s US musicians discovered Cuba as a musical paradise; I told you about that in a previous blog about Arturo Sandoval. The CD Algo Bueno, that's in the spotlights today, was made by his Quinteto instrumental de Música Moderna, which would contain later. members like Chucho Valdes, Arturo Sandoval, Paquito d'Rivera and would be suceeded as Irakere. Frank Emilio also had a group titled Los Amigos.
I love to share with you a perfomance of Frank Emilio Flynn's Los Amigos de Cuba.

In 1998 he released, 77 years old, the Blue Note album Ancestral Reflections, which brought him back into the spotlights again. His tune Dinga Dongo Dunga became famous and is to be found on a compilation released after his death ( He passed away in Havana, Cuba on August 2001) on an album Jazz Cubano / Amor & Piano.
I found a small fragment of this tune including some contemporaries discussing this tune.

This album, with its wonderful cover, is a great remembrance to this great master of Cuban jazz.

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000This daily Keep Swinging blog will reach its 1000th contribution within ten days. To celebrate this I love to repost some old interesting and favorite blogs. Please inform me what your favorite contribution is. I love to give a great Frank Rosolino album released by Lonehill Jazz to one of you, so please, send me your favorite. I you haven't done it - do it today. This week's your last chance. Send it to: keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Wat is jouw favoriet? KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
Nederlands ( To the English part with a contribution about the Cuban piano player Frank Emilio. )

GEVRAAGD: TITEL - WOORDEN EN AKKOORDEN VAN DIT NUMMER?

Een paar weken geleden plaatste ik een bijdrage getiteld Tin Pan Alley Cats: A Censored Eleven Cartoon . Deze tekenfilm, uit begin jaren veertig, die een persiflage bevatte van de Amerikaanse jazzpianist Thomas Fats Waller, fascineerde me.

Dit filmpje is één van de elf tekenfilms, die in de jaren zestig verboden werden op de Amerikaanse televisie omdat ze elementen bevatten die hardnekkige vooroordelen over Afrikaanse Amerikanen en jazzmuziek uitbeelden en rassenongelijkheid bevorderden. De film wil Jan de Loodgieter, juist die .... met de pet, waarschuwen voor de slechte invloed van drank, vrouwen en jazzmuziek. De muziek in de film wordt gespeeld door een uitstekend orkest. Een lezer van deze blog, Peter, vroeg zich af hoe het snel gespeelde nummer heet en of daarvan de akkoorden en woorden beshikbaar zijn, want hij wil het op zijn repertoire zetten. Volgens mij is dat het nummer Nagasaki, maar wie het beter weet en de woorden en akkoorden van het nummer heeft, wordt gevraagd zich te melden. Het nummer vind je tussen 2 minuut 40 en 4 minuut 30.

Als je informatie over dit nummer hebt, hoort Peter dit graag.

Hans Koert - keepswinging@live.nl

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
Binnen nu en tien dagen, bereikt deze dagelijkse Keep Swinging blog haar 1000ste bijdrage. Stuur me de titel van jouw favoriete blog en win een Lonehill Jazz CD heruitgave van een paar mooie Frank Rosolino platen uit de jaren vijftig. Als je dat nog niet gedaan hebt - weet dat deze week je laatste kans is. Kies jouw favoriete bijdrage gekozen uit de 990 voorgangers en stuur mij de titel of link toe: keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Slim and Slam: dertien in een dozijn?

Wat is jouw favoriet? KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000

START: To the latest blog Naar de laatste blog
NEDERLANDS-VLAAMS: ( To the English section with a title request: Who can identify a tune in the Tin Pan Alley Cats cartoon?)

SLIM en SLAM: dertien in een dozijn?

Slim Gaillard en Slam Stewart - Slim and Slam, zo als ze zichzelf noemden, waren in 1938 populair in en rond de clubs in 52nd street in New York City en, ontdekt door Marty Palitz, producer bij Vocalion, mochten ze hun repertoire, dat bestond uit liedjes met meestal onzinnige teksten, voor Vocalion opnemen. Wie kent niet hun Flat Foot Floozie with one Floy Joy, dat een hit werd in 1938. Ons Amsterdamse duo Johnny and Jones ( Nol van Wesel en Max Kannewasser) namen het hier op in 1938 en het werd één van hun eerste hits op Decca. Laguna oreeney - Laguna orooney - laguna oreeney - Lyin' in the sun and havin' fun of een nonsense zinnetje als Plppity pippity pippity Pop, Goes The Motor-sickle zullen heel wat jazzfans afsluiten met twee uh uh's.

Op 9 november 1938, gisteren 70 jaar geleden, bezochten ze de opname studio in New York om vier titels voor Vocalion op te nemen:

SLIM AND SLAM: Slim Gaillard gitaar en zang - Slam Stewart bas en zang met Kenneth Hollon op tenorsax, Sam Allen op piano, Pompey "Guts" Dobson op slagwerk. Opgenomen voor Vocalion in New York City op 9 november 1938.
Dopey Joe - Sweet Safronia - It's Gettin' Kinda Chilly - Buck Dance Rhythm

Op dit laatste nummer tapdanced, volgens de boeken, Slim Gaillard zelf.

Ze kregen voor deze 70 jaar oude opnamen versterking van een trio, waarmee ze al eerder dat jaar platen hadden opgenomen. Kenneth Hollon speelde tenorsax in bands als die van Hal Hunter en introduceerde Billie Holiday op één van haar eerste optredens begin jaren dertig. Hij zou later, in 1939, ook meespelen op haar beroemde Strange Fruit opnamen voor Commodore: een schitterend nummer, qua muziek uiteraard - het gegeven dat wordt bezongen is natuurlijk walgelijk.

De vier nummers, die op die gedenkwaardige sessie werden opgenomen zijn alle vier lichtvoetig en onderhoudend - gespeeld in een stevig ritme met de zo typische gestreken bas, meegehummed door Slam Stewart zelf, een scheurende saxofoon, een swingende gitaar ... : Dopey Joe (from Baltimore), (Say Hey Hey) Sweet Safronia, (Man, it's really cold ........) It's Gettin' Kinda Chilly en Buck Dance Rhythm.

De tapdance op het laatste nummer werd, volgens Kenneth Hollon ( en die was er immers zelf bij), niet door Slim Gaillard uitgevoerd, maar door één van de aanwezige fans, die zelfs meegingen naar plaatopnamen. Uiteraard is dit 80 jaar later niet meer na te gaan. Slim Gaillard kon, overigens, goed dansen. Jerry uit Amsterdam wees me op een fragment uit de film Hellzapoppin' uit 1941, waar Slim Gaillard op de piano te horen is, samen met zijn compaan Slam Stewart op de bas hetgeen uitloopt op één groot dansfestijn. Een prachtig stukje om kennis te maken met de muziek van beide heren.

Een schitterende stukje danswerk. Overigens - de muziek van Slim en Slam, jive music - rhythm & blues en rock and roll avant-la-lettre hoort m.i. vooral in het vakje amusementsmuziek. Je hoeft er niet voor gestudeerd te hebben om ervan te kunnen genieten - het is vrij pretentieloze muziek, maar daarom niet minder leuk om te beluisteren.Toch, als je de vier nummer, die 70 jaar geleden gemaakt werden, beluistert, lijken ze alle vier veel op elkaar; hetzelfde ritme - de zelfde dreun - dezelfde solo's. Ik vond een compilatie van Slim en Slam nummers, aan elkaar geplakt door iemand, die beweert de nummers van Slim en Slam te haten, omdat ze allemaal hetzelfde zijn: or Why I Hate Slim and Slam. Hij heeft een aantal nummers gelijktijdig onder een filmfragment van Slim en Slam geplaatst en .......... eerlijk is eerlijk ......... beoordeel het zelf maar !

Maar ja, kreeg ik voor de voeten geworpen: is dat ook niet zo met de muziek van Fats Waller? van de Hot Club du France? van Thelonious Monk? Voor iemand die oppervlakig luistert kan dat wellicht een conclusie zijn ...........Bedankt Jerry voor je suggestie.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000

Binnen nu en tien dagen, bereikt deze dagelijkse Keep Swinging blog haar 1000ste bijdrage. Stuur me de titel van jouw favoriete blog en win een Lonehill Jazz CD heruitgave van een paar mooie Frank Rosolino platen uit de jaren vijftig. Als je dat nog niet gedaan hebt - weet dat deze week je laatste kans is. Kies jouw favoriete bijdrage gekozen uit de 990 voorgangers en stuur mij de titel of link toe: keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

What's your favorite? KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaamse deel met daarin een bijdrage over Slim en slam. Dertien in een dozijn?)

TITLE INFO WANTED

A few weeks ago I posted a contribution, titled Tin Pan Alley Cats: A Censored Eleven Cartoon . This cartoon, which contained a parody of the US jazz piano player Thomas Fats Waller fascinated me.

It was one of a series of eleven cartoons that were banned by the US authorities in the 1960s because it contains elements of ingrained prejudices and discrimination about African-Americans and jazz music. It is a warning to John the Plumper, or whatever his name might be, to stay away from drinking, wild women and thrilling music ( Jazz music of course). The music in the cartoon film is great and played by an unknown band. Peter, a visitor of this blog and a musician, wondered what tunes were played on the film, especially a track in the middle of the film, a rather fast tune somewhere between 2 minutes 40 and 4 minutes 30 seconds. I'll repost the fragment below.

Can some help Peter with the title of the tune to be heard, between 2 minutes 40 and 4 minutes 30 and, that would be great, also the words and chords. He loves to put it on his repertoire.
Hans Koert - keepswinging@live.nl

KEEPSWINGING.BLOGSPOT.COM 1000
This daily Keep Swinging blog will reach its 1000th contribution within ten days. To celebrate this I love to repost some old interesting and favorite blogs. Please inform me what your favorite contribution is. I love to give a great Frank Rosolino album released by Lonehill Jazz to one of you, so please, send me your favorite. I you haven't done it - do it today. This week's your last chance. Send it to: keepswinging@live.nl

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Tin Pan Alley Cats: Verboden Tekenfilm

START: To the latest blog Naar de laatste blog
NEDERLANDS-VLAAMS: ( To the English part with a contribution about Spike Hughes, an almost forgotten bass player and bandleader of the 1930s who was born 100 years ago.)

TIN PAN ALLEY CATS: Een Verboden "FATS WALLER" Tekenfilm.
Afgelopen week werd ik verrast door een filmfragment, terwijl ik op zoek was naar filmbeelden van Fats Waller. Eerlijk gezegd wist ik dat de kans nieuwe beelden te vinden van en met Fats Waller erg klein was, aangezien de fragmenten waarop hij te zien is ( vier Soundies en wat filmfragmenten) algemeen bekend zijn. Daarom was ik ook zo verbaasd een filmfragment te vinden van een cartoon uit 1943 getiteld Tin Pan Alley Cats.

Deze cartoon werd uitgebracht in de Verenigde Staten op 17 juli 1943, tijdens de oorlog dus, als een Warner Bros. Merrie Melodies cartoon. Het bevat schitterende muziek gespeeld door een onbekend orkest met onbekende solisten. De hoofdfiguur is een karikatuur van Fats Waller.

In de film gaat "Fats Waller", natuurlijk bedoel ik hier de getekende "Cat" Waller, een avondje stappen down town, maar wordt opgewacht door een gospelkoor, waar een prediker hem waarschuwt voor de gevaren in de club: "Wine, women and songs"- Drank, vrouwen en ....muziek ( jazz dus)), maar "Fats" lacht hen uit en wuift zijn bezwaren weg en zegt met zijn raspende stem: "Wine women an' song? What's de matter wid dat?" ( = Drank,vrouwen en muziek? Wat is daar mis mee?). Hij gaat de club binnen en vermaakt zich daar uitstekend, totdat de muziek, de opzwepende ritmes, Fats in een soort trance brengen, die hem in "Jazz Wackyland" doet belanden, zeg maar het Sodom en Gomorra, waar de prediker voor had gewaarschuwd. Als hij wakker wordt begrijpt hij dat dit geen goede plek is om te zijn en vlucht de club uit - recht naar het koortje en sluit zich aan. De boodschap is duidelijk.......

Deze film, Tin Pan Alley Cats, behoort tot één van de "Censored Eleven",( = De Elf verboden ) cartoons met racistische karikaturen van Afrikaanse Amerikanen en Japanners (Amerika was immers in oorlog met Japan), die beledigend konden zijn. De Censored Eleven zijn:

"All This and Rabbit Stew"-Avery/1941

"Angel Puss"-Jones/1944

"Clean Pastures"-Freleng/1937

"Coal Black & De Sebben Dwarfs"-Clampett/1943

"Goldilocks and the Jivin' Bears"-Freleng/1944

"Hittin' The Trail to Hallelujah Land"-1931

"The Isle Of Pingo Pongo"-Avery/1938

"Jungle Jitters"-Freleng/1938

"Sunday Go To Meetin' Time"-Freleng/1936

"Tin Pan Alley Cats"-Clampett/1943

"Uncle Tom's Bungalow"-Avery/1937

In 1968 werden deze films verbannen door de Amerikaanse TV-stations; een verbod dat nog steeds van kracht is - zelfs op DVD zijn deze films nooit in Amerika verschenen. Het is een feit dat er in de film hardnekkige vooroordelen en discriminerende fragmenten voorkomen m.b.t. de Afrikaanse Amerikanen en hun (jazz)muziek. Het onderwerp moet dan ook in de tijd gezien worden; net als de "rel" rond het optreden van Lionel Hampton in Nederland in de jaren vijftig, die in de blog Politie Stopt Hampton-Razernij besproken is. Bekijk deze film dan ook in historisch perspectief en bekijk de vooroordelen door de bril van de tijd. De muziek is grandioos.
Tijd om het filmfragment te laten zien: Tin Pan Alley Cats

Hans Koert - keepswinging@live.nl

SONNY ROLLINS and the CONTEMPORARY LEADERS

Sonny Rollins tenorsax - Hampton Hawes piano - Barney Kessel gitaar - Leroy Vinnegar bas - Shelly Manne slagwerk - Victor Feldman vibraphone ( op een paar nummers)
Alone Together - How High The Moon - In The Chapel In The Moonlight - I've Found a New Baby - I've Told Ev'ry Little Star - Rock-a-bye Your Baby With a Dixie Melody - Song Is You - You
Opgenomen op 20 t/m 22 oktober 1958 voor Contemporary.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaams deel met een verboden "Fats Waller" film, getiteld "Tin Pan Alley Cats")

SPIKE HUGHES ( 1908 - 1987)

On the 19th of October 1908 Patrick Cairns Hughes, nicknamed Spike, was born in London. He learned to play the double bass by his own and started to play in the Night Watchmen. His first recordings under his own name were early 1930 with the Decca-Dents. These records, on Dutch Decca, were very popular in The Netherlands and so he was invited to play in Holland. He performed at a club in Scheveningen, but his Decca-Dents was not a live-band, but in fact a studio orchestra. The second concert, a live radio program made in Hilversum, was more succesfull in his opinion. In 1932-1933 he moved to the States where he founded his All American Orchestra, wich included musicians like Coleman Hawkins and Henry Red Allen. In the 1930s he also started to write critics about jazz in magazines like the Melody Maker and became a writer ....... and finished to play jazz music in public. His last recordings are from 1933 with the Negro Orchestra.

I love to share with you his final recording titled How Come You Do Me Like You Do? with the Negro Orchestra featuring Henry Red Allen, Dickie Wells, Benny Carter, Coleman Hawkins, Wayman Carver, Chu Berry, Red Rodriguez, Lawrence Lucie, Sid Catlett and Spike Huges on bass.

Enjoy this tune ...............

Spike Hughes passed away in London, February 1987.

The cartoon is made by Boy Ten Hove in 1938: a Dutch artist who made hunderds of drawings from jazz musicians to be published in magazines and news papers, well listed by Ate Van Delden in the book Boy ten Hove's Caricatures (Drawings of Jazz Musicians 1935-1940) (2006)

Hans Koert - keepswinging@live.nl

SONNY ROLLINS and the CONTEMPORARY LEADERS

Sonny Rolllins tenor saxophone - Hampton Hawes piano - Barney Kessel guitar - Leroy Vinnegar bass - Shelly Manne drums - Victor Feldman vibraphone
Alone Together - How High The Moon - In The Chapel In The Moonlight - I've Found a New Baby - I've Told Ev'ry Little Star - Rock-a-bye Your Baby With a Dixie Melody - Song Is You - You
Recorded the 20th up to the 22nd of October 1958 for Contemporary.

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions

Tin Pan Alley Cats: A Censored Eleven Cartoon

To the latest blog Naar de laatste blog
ENGLISH ( Naar het Nederlands-Vlaamse deel met een jazzbassist, Spike Hughes, die honderd jaar geleden geboren werd en in de vier jaar dat hij echt actief speelde met zijn platen razend populair was in ons land.)

"FATS WALLER" in .............TIN PAN ALLEY CATS: A CENSORED ELEVEN CARTOON
Last week I was surprised by a film fragment, while searching for a "Fats Waller on film" fragment. To be honest - I hadn't expect to find something "new", as the fragments, in which Fats Waller participates on film are limited to four shorts and some film fragments. That's why I was surprised to find this fragment of a 1943 Warner Bros' cartoon titled Tin Pan Alley Cats.

This cartoon was published during the wartime in the US as a Warner Bros.' Merrie Melodies cartoon. It contains some great music made by an unknown orchestra and unknown artists. The lead character is a caricature of Fats Waller.

In the film "Fats Waller", of course I mean his caricature, goes out for a night Down Town, but when he wants to enter a club a preacher of a gospel choir outside the clubs warns him for the "wine women and songs", but Fats laughs
and brushes it, with his typically raspy voice, aside: "Wine women an' song? What's de matter wid dat?". He goes inside the club and enjoys what's inside, but the music gets him and the whipped up rhythms bring him in "Jazz Wackyland"- "the world of evil." When he awakes ........ he understands that this isn't the place to be for a decent "cat", runs away from the club and becomes a member of the gospel choir.

This film, Tin Pan Alley Cats, is one of the "Censored Eleven", eleven cartoons with racial caricatures of African American and Japanese that could offend. In 1968 these films were banned for American Television and are still not
released on US DVDs. It is a fact that the cartoons are filled with ingrained prejudices and discrimination about African-Americans and jazz music, so if you watch these cartoons try to view it as historical documents; as documents published during the 1940s, when this was a rather "accepted" way ( in white men's society) to think about blacks and its music jazz. Of course, I'm happy times changed now, but the music is pretty good, so I love to share this rare cartoon with you. The other ten cartoons that were banned too are ( I also included Tin Pan Alley Cats for completeness):

"All This and Rabbit Stew"-Avery/1941

"Angel Puss"-Jones/1944

"Clean Pastures"-Freleng/1937

"Coal Black & De Sebben Dwarfs"-Clampett/1943

"Goldilocks and the Jivin' Bears"-Freleng/1944

"Hittin' The Trail to Hallelujah Land"- 1931

"The Isle Of Pingo Pongo"-Avery/ 1938

"Jungle Jitters"-Freleng/ 1938

"Sunday Go To Meetin' Time"-Freleng/1936

"Tin Pan Alley Cats"-Clampett/1943

"Uncle Tom's Bungalow"-Avery/1937

Well, time to share with you this cartoon, with all objections to it of course......

Hans Koert - keepswinging@live.nl

MASTER CLASS IN CHORO

This week Joergen Larsen posted a great contribution on the Choro-Music blog, titled Masterclass about the great bandolim player Jacob do Bandolim and how this men inspired hunderds to play this Choro music during the 1960s. Enjoy this contribution by Joergen Larsen -published in the only regular Choro blog in English this part of the world and its surroundings. - keepswinging@live.nl

KEEP SWINGING BLOG (1000:

If you are fascinated by jazz or jazz related music or you have made a research about a jazz musician or you love to point others to (your) new records, make yourself a contribution for this daily Keep Swinging blog, which will reach its 1000th contribution within 40 days !! Become one of them !! ....Ask for its regular news letter ( keepswinging@live.nl )

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Nederlands-Vlaams ( To the English section with Fats Waller in Tin Pan Alley Cats; a Censored Eleven cartoon )

SPIKE HUGHES ( 1908 - 1987)
Op 19 oktober 1908, honderd jaar geleden, werd in Londen Patrick Cairns Hughes geboren, bijgenaamd Spike. Hij leerde zichzelf de bas bespelen en begon zijn (korte) muzikale carriere ( die maar een viertal jaren zou duren) in de Night Watchmen. Zijn eerste opnamen onder eigen naam maakte hij met de Decca-Dents. Hij reisde rond met het orkest van Jack Hylton en speelde, met zijn eigen band, onder andere twee concerten in ons land ( waar zijn platen erg populair waren), hoewel hij vond dat zijn groep eigenlijk meer een studioband was en niet iive op het podium hoorde, in de club waar ze optraden. Het concert in de studentenclub in Scheveningen viel hem dan ook zwaar, maar de live radiouitzending in Hilversum ( de enige keer dat hij op de radio live met zijn band te horen was) ging een stuk ontspannender. Bedenk dat in 1930 nog maar zelden deze muziek hier "live" te horen was. Rond 1932 - begin 1933 vertrekt hij naar de Verenigde Staten en richt daar zijn All American Orchestra op, met daarin artiesten als Coleman Hawkins en Henry Red Allen. Begin jaren dertig begint hij ook te schrijven over jazz in bladen als de Melody Maker en hij wordt schrijver over allerlei onderwerpen. Gevolg is wel dat hij na 1933 stopt met spelen. Zijn laatste opnamen dateren uit 1933 met zijn Negro Orchestra en als je naar zijn muziek luistert ( hij maakte in die vier jaar toch nog heel wat opnamen), dan is het is vreselijk jammer geweest dat hij zijn bas aan de wilgen gehangen heeft en zijn muziek zich niet verder heeft kunnen evolueren. Ik wil graag zijn laatste opname laten horen van mei 1933, getiteld How Come You Do Me Like You Do? met zijn Negro Orchestra waarin een keur aan gerenomeerde jazzmusici zaten, zoals Henry Red Allen, Dickie Wells, Benny Carter, Coleman Hawkins, Wayman Carver, Chu Berry, Red Rodriguez, Lawrence Lucie, Sid Catlett en Spike Huges, leider en deze keer ook zelf op bas. Henry Red Allen is verantwoordelijk voor de zang.

Even genieten ...............

Spike Hughes overleed in Londen februari 1987. De tekening is gemaakt door Boy Ten Hove in 1938: een Nederlandse tekenaar, die honderden karikaturen maakte van jazzmusici te gebruiken in kranten en tijdschriften. Deze tekeningen zijn verzameld en beschreven door Ate Van Delden in het boek Boy ten Hove's Caricatures (Drawings of Jazz Musicians 1935-1940) (2006)

Keep swinging

Hans Koert

keepswinging@live.nl

Retrospect
Oscar Aleman Choro Music Flexible Records Hit of the Week-Durium Keep Swinging News letter Keep Swinging Contributions